මේඝයක් සේ පාවෙලා විත්
සිරිපොදක් සේ විසිරිලා
වියළි කර්කශ පොළෝගැබ වෙත
නැවුම් සිසිලක් පැතිරුවා
සඳ රැසක් සේ පාවෙලා විත්
කොඳ කැකුළු පෙළ පුබුදලා
රැයේ ගණඳුර දුරැර රහසින්
සහන් එළියක් විහිදුවා
සුපැතුමක් සේ පාවෙලා විත්
කඳුලු අතරින් හිනැහිලා
ජීවිතේ ඉම සොයා යන්නට
අත්වැලක් වී නැවතුනා
ලස්සනයි පද පෙළ. තව ලියන්න සුබ පතනවා.
ReplyDeleteමම දැන් බ්ලොග් කියවන්නෙ ලාංකීය සිතුවිලි එකෙන් මෙ බ්ලොග් එකත් එකට දාන්න.
ReplyDeletehttp://blog.inetlanka.com/
ලස්සනයි. මම දෙපාරක්ම කියෙව්වා. මුලින් පවි පෙල කියවද්දි හිතුනේ විරහව මුල් වෙලා කියලා.
ReplyDeleteනමුත් දෙවැනි තැන ඉඳලා හරියට ගියා. තව ලියන්න.
නිතර මොනවත් නොකිව්වට ලිව්වොත් කියවන්න කෂ්ටිය දැන් ඕනෑ තරම් ඉන්නවා
/බිඟුවා...!
දිරි වදන් වලට තුති!
ReplyDelete