අමාවක

ආකහේ සළු මතින්
තරු ගඟම ගිලිහිලා
අමාවක මකන්නට
නුඹේ දෙනෙත් නැත දුලා

අඳුර මම හැඳිනුවෙමි
නුඹ එළිය දුන් නිසා
සිනහවක් සිඹින්නෙමි
නුඹේ මතකයෙන් ගෙනා

හෙටක නුඹ ළඟට වී
සිහිනයක දැවටිලා
නුඹේ නෙතු කැල්ම ළඟ
කඳුළු සඟවමි නොලා

....

සිත ගැඹර ඉකිබිඳින
මේ සුසුම් රැළි දහස
පාළුවම නම් නොවේද
ඉදින් නුඹ දුර ඈත...

නුඹ නොආ දා

නුඹ එනතෙක්
දෑත ගුලි කළ සුසුම් රැස
විසිරුවෙමි දස අත
මල් පොඩිති
ඉන් පිපෙනු ඇත

somewhere

somewhere down the rainbow
there is a special place
where I won’t have to be strong
just in case

 somewhere down the rainbow
that will be the place
where I can be in your arms
and be in peace

 somewhere down the rainbow
I wish there was a place
where I won’t say I miss you
as you’ll always be close

උඩවැඩියාවට

නුඹ මගෙන් දිවි ගෙවයි
නුඹ නිසා දිවි ගෙවමි

lost

සදාතන වස්සානයක් මැද
සීතලෙන් උණුසුමක් සෙව්වෙමි
දෙකොපුලෙහි කඳුලැලිත් මිදුනත්
වැසූ දෙනෙතින් හිරු දකින්නෙමි

දෙනෙත කඳුලැලි ඉතිරි වී නැත
කඳුළු සාගරයක් හෙලූවෙමි
දිවියේ සුවිසල් පතන් බිම් මැද
තවම සෙවනක් සොයා යන්නෙමි

සුළං අතටම ගසාගෙන ගිය
අතීතයේ සිතුවම් දකින්නෙමි
සිසිරයේ රුදු කුණාටුව මැද
මඟ හැරුණු මල් පියලි ඇහිඳිමි

කතර මැද

රළු ළවැලි දැවටුන
නිරුද කතරක් අසබඩ
පිපාසිත සිත මම
නුඹයි වට හිරිපොද රැස

මැණික් සේ දිදුලන
වැලි කැටිති මේ හැමතැන
සීරිලා හදවත
රුහිරෙන් අඳිමි සිතුවම

නුඹෙන් දුටු කෙම්බිම
මිරිඟු දිය වුව කම් නැත
තෙතක් නැති ලොව තුල
පතොක් මල වෙමි නුඹ ළඟ

...

පවනක්ව දැවටෙන්න
සිත තනිය දුරලන්න
ගීයක්ව මිමිනෙන්න
රහසින්ම ළඟ ඉන්න

නෙතු දෑලේ තනිවෙන්න
වරම් නැත ලංවෙන්න
දිදුල දෙන සඳ වැන්න
දුරින් ඉඳ හිනැහෙන්න

රටා

ඊයේ..
අද හා
මතුත්,
රටාවෙන්
පිටත
මම

අහඹු

නුඹ..
සින්නයට ගත්
අහඹු සිතුවිල්ල!

මගේ සුසුම

දෙනෙත තැවරුණ විඩා සිඳිනට
පුංචි සුසුමක් මගෙන් නුඹහට
ළඟට වී අතැඟිලි සිඹින්නට
ඉඩක් නැති දින සුසුම ගනු මැන

නේක හැඩ ඇති සුසුම් ළඟ ඇත
ලෝකයෙන් නිති මුවා කළ හැකි
නුඹ නමින් ඇති සුසුම් පමණක්
රහසේම සිත දෙකඩ කරවන

ජීවිතේ බර දරා වෙහෙසව
සිත් සතන් හිරිවැටුණ මොහොතක
දුරක සිට මා එවන සුසුමක්
නුඹට නිතරම තනි රකිනු ඇත

බැඳීම

හිරුට පෙම් කළ
සරුංගලයකි...
නූලකින්
ලෝකයට බැඳ ඇති

මායාව

හිමි වුනත් ළං නොවෙන
ළං උනත් හිමි නොවෙන
මායාව මෙයම වෙයි
ජීවිතය නම් කියන!!

සොයමි

පවන් රැල්ලක එතී
දඟ කරන් පාව යන
වරා මල් පියල්ලක
මගේ හදවත තබමි

හිස් අහස් කුස පුරා
දස අතම සැරි සරා
තුරු ලපළු මුදුන් වල
ගිමන් හරිමින් හිඳිමි

මගේ හදට හුරු සුවඳ
තව වරා මලක්‌ ළඟ
පෙති අතර සැතපිලා
සන්හිඳක් නිති සොයමි

උදෑසන

පිණි සිඹින මලක් ළඟ
නුඹේ සෙනෙහස තබමි..
උදා රැස් වළල්ලෙන්
දිදුලනා ලොව දකිමි..
වළා කැරළිති අතර
සැඟවෙනා රුව සොයමි..
සුළං රැල්ලක තබා
රහස් නුඹ වෙත එවමි..

සියවැන්න!

සමසක් පුරාවට
හද විල් තල මත
පිපි පියුම් අතරින
නුඹ නමින් සුපිපුණ
මෙයයි..
සිය වෙනි මහනිල..

කවි සිත් සිඳුණු හදකින්
කවි ගඟක් මවන්නට
එකව් දිය ලොව බෙදන්නට
නුඹ ළඟින් උන් බැවින
මෙකවි අස්වනු හැම
හිමිකරුත් නුඹමය!

අහිමි

කලාතුරකින් වුවද
නුඹ ගෙනෙන සතුට පොද
මගේ සිතට නුහුරු බව
ඉඳුරාම මම දනිමි
නුඹේ අත්ලත තබමි
ඉන් එකම සිනහවක්
මට අහිමි දෑතකට...
මට අහිමි සිනහවක්...

පහන

පහන් දැල්ලක් දකිමි
දිලි දිලී සසල වෙන
නිවෙන්නට තතනමින්
යළි යළිත් එළිය දෙන
අඳුරු තිරපට ඉරා
ලෝකයට දෙනෙත් දෙන
ඉන් තමා දැවෙන බව
දැන දැනත් නොනවතින

...

"රෑ ලියූ කඳුළු කවි
අරුණ හා වියැකුණිද"
නුඹේ හසරැල් ළඟදී
කඳුළු මැඬ සිනාසෙමි

නපුරු සිහිනයක් මැද
මංමුලා වී ගෙවන
මගේ දිවියේ රැය පමණි
නුඹට මම නොපවසමි

නොසැලෙමි!

රිදවා බලන්න...
නොසැලෙමි!

කඳුළු ගඟ

කොහේ හෝ ඈතකදී
වැටුණු පොඩි කඳුළකින්
මේ කුඩා දොළ පාර
පෙරදිනෙක මැවෙන්නැති

අතරමඟ හැම නෙතින්
උපන් කඳුලැලි අරන්
හෙමි හෙමින් කොඳුරමින්
මේ ලෙසට ඇදෙන්නැති

මඟ දිගට පය හැපෙන
දුක් කැබලි සිලුටු කොට
කඳුළු ගඟ ගැඹර මැද
සඟවලා තබන්නැති

කඳුළු බිඳු සිය දහක්
ලැගුම් ගත් සයුර ළඟ
මේ කඳුළු බර හෙලන
සිහිනයක් දකින්නැති