කතර මැද

රළු ළවැලි දැවටුන
නිරුද කතරක් අසබඩ
පිපාසිත සිත මම
නුඹයි වට හිරිපොද රැස

මැණික් සේ දිදුලන
වැලි කැටිති මේ හැමතැන
සීරිලා හදවත
රුහිරෙන් අඳිමි සිතුවම

නුඹෙන් දුටු කෙම්බිම
මිරිඟු දිය වුව කම් නැත
තෙතක් නැති ලොව තුල
පතොක් මල වෙමි නුඹ ළඟ