කල්පයට පසුව එන
එකම එක ඉසිඹුවට
ඇඟිලි ගණිනා විටෙක
කඳුළු වැඩි නැහැ මට
පා තබන අතරතුර
සිහිනයෙන් සිහිනයට
දුර බලා නුඹ සිටියි
නොදුටු සිහිනයේ කොණ
හිතේ නුඹ අමතකව
තබා ගිය අත් ලකුණ
මකන්නට නොහැක මට
කඳුළු තවරා වුවද
හෙටක නූපදින කවි
පණ පොවා සුසුම් පිඹ
දෑතේ ගුලිකරන්නම්
යළිත් ආ විටක නුඹ
ඇත්තටම ගොඩක් ලස්සනයි. ජය!
ReplyDelete