දුර ඈත ඉසව්වෙන්
පාව ආ වැහි කෝඩේට
පෙති හොඳටෝම තෙමුණත්
කිසිත් නොකියා උන්නෙමි
හිස නමා බිමටම
රහස් පවසා සුළඟට
වැහි දියේ කඳුළු හංගා
කිසිත් නොකියා උන්නෙමි
හිනා අහුරක් අරගෙන
යළිත් හිරු පෑයූ දා
කඳුළු විසිකර මතකෙට
පෙර මඟට වී ඉන්නෙමි
මහා වැස්සට තෙමුණත්
නොහංගා පාට බිඳකුදු
පැතුම් දහසක් අතැතිව
මඟ බලාගෙන ඉන්නෙමි
No comments:
Post a Comment