unique

වැස්සකට පසු එන්න
හද සීත තවරන්න
වෙව්ලනා දෙතොල් අග
තුහින සුසුමක් වෙන්න...
අව්වකට පෙර යන්න
දිලිසිලා සැඟවෙන්න
අනුපම රටාවක්
හදවතේ ඇඳ යන්න...

ඉඩ

ඉතින් මට කියනවද
මට අයිති හිතේ ඉඩ?
පුංචි මල් ගහක්වත්
හිටවන්න පුළුවන්ද?
මල් පිපෙන්නට නැතත්
මුල් අදින්නට හැකිද?
තද සුළං කෝඩේකට
ඉදිරිලා නොවැටෙයිද?
කඳුළු දිය හිඟ නැහැනේ
ඉක්මනට දළුලයිද?
ලකුණු කර තියනවද
මට අයිති හිතේ ඉඩ?

time zones

බැස යන හිරු ළඟ
මොහොතක් නතරව
අතහැර යන්නම්
එකමෙක සුසුමක්
නුඹේ ලොවට තව
හිරු හිනැහෙන සඳ
මගේ හීනෙට වත්
එනවාද පියමැන?

පළමු

උණුහුමත් ගානටද
හරියටම බලන්නට
ගස මුලින් ඉපැද්දූ
පුංචි සුදු මල් කැකුළ...

තාම හරි හරියකට
ඉර එළිය නැතිවුනත්
හමන තෙත සුළං රැළි
පෙති මතම දඟ කලත්
හිත හදාගෙන තදින්
හිනැහෙනා මල් කැකුළ!

ගිනි

ගිනි පුපුර දඟ කරන
හදේ අළු යට නිදන
සුසුම් සුළඟින් සැලෙන
දවන, ගිනිබත් කරන
නෙතු සරක පටලැවෙන
ඇඟිලි තුඩු අග රැඳෙන
සැනෙන් සියොළඟ වෙලෙන
නිවෙන යළි යළි දැවෙන

දුර සයුර

කඳු මුදුන පිපුණු මට
පෙනෙයි දුර ක්ෂිතිජ ඉම
සෑම සිහිනයක අග
දැනෙයි සයුරක සුවඳ
එකින් එක පෙති සිඳිමි
සුළං අත පා කරමි
හෙට දකින සිහිනයක
සයුර, මම නුඹ සිඹිමි

තුහින මලක්

තුහින මලක් මම
තණ අග සුපිපුණු
බලා හිඳිමි රන් හිරු රැස් එන මඟ
ඉන් එළි බිඳකට
මොහොතක් පෙම් කර
සැඟවෙමි දිදුලන මතකය පොදිබැඳ

යළි උපන්

මුල් ඇද්ද දා සිට
ආකහෙන් ලද දිය මිස
සෙනෙහසක් නොලැබූ බව
සාක්කිය ඉරිතැලි කඳ

අව්‍ වැසි සුළං හඳුනන
අකුණු සර ළඟ නොසැලෙන
ඍතුවෙන් ඍතුව ගතවෙන
දුර බලා නිති ඉවසන

රළු පරළු අතු අග
කිසිම දා මල් නොපිපුණ
බඹර ගුමුවක් නොඇසුන
තනිකමක් හා තනිවුණ

හිස තියා මුල් රැස මැද
බදා පහුරින් රළු කඳ
ලතාවක මිමිනුම් හඬ
ඇසුණි පැටලී සිහිනෙක

අහම්බෙන් මේ මඟ
ගියොත් නෙත රැවටෙනු ඇත
ලියවැළක සෙනෙහස මැද
මල් රැසක් දිලිසුණා තුරු හිස

මෙතැන තවමත් මම

දුර අවරගිර අග
අහස ගුගුරා හැලුනද
කඳුළු උතුරා ගැලුවද
මෙතැන තවමත් මම

අසෙනි මහා වැසි මැද
කඳුරු දිය ගොඩ ගැලුවද
කැකුළු නටුවෙන් මිදුනද
මෙතැන තවමත් මම

අඳුරට එළිය අරගෙන
නුඹ නෑවිත්ම උන්නද
ඇවිත් කඳුලැලි සින්දද
මෙතැන තවමත් මම

තව දුරයි

ලා පැහැති හිරු ඉරි
නිතරම කතා කෙරුවට
තණබිම තවම සීතයි
තුහින බිඳු දුර දිදුලයි

සීතලට බිය නැති
මල් පොඩි සිනා සැලුවට
වසන්තය තව දුරමයි
ඉවසන්න මට පුරුදුයි