හිනැහෙමි

අතොරක් නැතිව කියවමි
එහෙත් කිසිවක් නොකියමි
කඳුළු ඉඳහිට සඟවමි
නුඹ නොදත් විට තුටු වෙමි

අකුරු එක එක අමුණමි
නුබ පුරා අතහැර යමි
කවි මැවෙනු දැක හිනැහෙමි
තරුයි නුඹ හට පෙන්වමි

දින දසුන් කිසි නොතකමි
සිනහසුණ දින හඳුනමි
උණුහුමක සිත සතපමි
කඳුළු බිඳුවක් සුරකිමි

අන්තිම

දවස තිස්සේ හැලුණු
මහා වැස්සෙන් පසුව
අන්තිමම වැහි බිඳත්
පැද්දෙමිනි,මලක් අග

"හෙට අරුණ හිරු කිරණ
හාදුවක සැඟවෙමිද..?
ගලන බොර දිය පහර
කිමිද පිහිනා යමිද..?"

ගොළුබෙලි

ඔන්න,
ආව ගිය මඟ දිගට
ඇලවිලා සඳ එළිය තීරු!!

හීනය!

තණබිම පියමැන
හොරැහින් බලමින
මීදුම එයි දුර
මන්දාරම මැද..
සීතල අත් තල
උණුහුම් කොපුලත
දවටා හිනැහෙමි
නුඹ මගේ හීනය!

එනතුරු

වහීවිම යැයි හිතුවත්
වැහි අඳුර විතරයි නුබ
විසල් ගස යට බංකුව
වියළි පත් පොරවන් අද..
පැණි කුරුළු බඳකින්
ගිලිහුණු පුංචි පියපත
සුසුම් පහරක පැටලී
සුළඟ යැයි රැවටුණු රඟ!

I am here

දේදුනුත් හිඟ කාස්ටකයට
පාට ගෙන එමි මතක දියකර
විඩාබර නෙතු පියන් මතුපිට
හාදු තවරමි සීත දෙතොලින
පහුරු ගානා ඉරුවාරදයක
විස උරාගමි ඇඟිලි තුඩු වෙත
ඉර හඳත් දුර පුංචි ලෝකෙක
උරහිසක්‌ දෙමි නුඹේ සුසුමට

සුළඟ

සුළඟ ඇවිදින් උදයේම
තබා අත්සන වැලි මත
රතු ලදලු කලබල කර
මල් පියලි ගෙන නික්මිණ

වළා අතුරා ආ මඟ
රහස් පිඹ පිඹ හැම අත
දූලි තිර පට දිග හැර
ආව සැණෙකින් සැඟවිණ

කියාවිද?

සැනෙන් සසැලෙන
දෙනෙත් රවටන
වළා සිතියම ඇඳෙයි නුබ තල
බලා සිටියොත්
කඳුළු එන තුරු
කියාවිද මට නුඹ හිඳින තැන?

රහස් නොකියන
සීත පොරවන
සුළං රැළි මේ හමයි හැම අත
සඟවා ගතහොත්
දෑත එක්කර
කියාවිද නුඹ යළිත් එන දින?

in the moonlight

එක් කර පිණි බිඳු
මල් කෙමි ඔඩමට
තැනු මී මදිරා බී මත්වී
සඳ රැස් තැන තැන
වැතිරී නිදි අද
මල් පෙති පොරවා උණුහුම් වී

හුරු

ඉඳහිටක හඬවන
හැඬූ කඳුළුත් පිසලන
සිනහ මල් පළඳන
සුසුම් පිඹ යළි විසුරණ

හදවතේ සිව් කොන
ඇවිද මුල්ගල් සිටුවන
කටු ඇනුණු තැන් දැන
හෙමින් මල් පොඩි පුබුදන

ඇඟිලි තුඩු සිපගෙන
කවි බිඳිති පැළකර යන
නොකියනා වදනින
කතා දහසක් මුමුණන

ආදරෙයි නොකියන
හිතේ මැද උණුහුම් වෙන
පෙර පුරුදු සුවඳින
දිවිය පුරවා සැඟවෙන

රූ

දෙතොල හරහා
ඇඟිලි තුඩගින්
අඳිමි මතකෙන් සිනහ සලකුණු
දෙනෙත ගැඹරෙහි
කිමිද මොහොතක්
සොයා යන්නෙමි මතක විසිතුරු
අවුල් කෙහෙරැළි
අතර පැටලී
සුළං රැළි වෙමි සිඹින නිරතුරු
රුවක නතරව
අතරමං වෙමි
සිහිනයක් වී හෙටත් එනතුරු

පණිවිඩය

අතින් අදිනා දිය රැළිති හා
යා යුතුව ඇත බෝ දුරක්
බිඳක් නතරව නුඹ අසල හිඳ
රහස් ලෙස පවසමි යමක්
අතු පතර නැලෙවෙද්දී පෙරදින
මගේ ළඟට වී ගී අසන්
මගේ කොපුලත හාදු තැවරූ
පතක් ඇත තව මඟ බලන්
හෙට දිනෙක ඈ ආවොතින්
මේ ගං දියේ මා ගැන සොයන්
කියනු පෙම ලොව සදාකල් බව
අපට අප හිමි නැති උනත්

වැහි

දුර අහස ඇතිරුණ
වැහි බීරුමක සලකුණ
දම් පැහැම පුරවයි
බැලු බැලූ හැමතැන
අඳුරු වී යැයි රැවටුණ
සියොත් කැල තැතිගෙන
සෙවණක් සොයා පියඹති
ආ ගමන් අමතක කර
කුසීතව සැඟවුන
හිරු, පුංචි එළියකි දුර
වළා යහනක සැතපී
නේන බව වත් නොකියන

සලකුණු

මතකය මිස සැමරුම් නැති
පැතුමන් මිස සලකුණු නැති
නෙත පතුලත දිලිසුම මිස
නුඹ ගත් ඉඩ ලොව දන්නැති


-