සුළඟයි නුඹ මට

ලොවටම රහසින්
සියොළඟ දැවටෙන..
කෙහෙරැළි අතරින්
අතැඟිලි දුවවන..
සීතල හාදුම
මුව මත සතපන..
ඇසුරු සැනින් යළි
සැඟවී නොපෙනෙන..
සුරතල් වී
මා තුරුලෙහි සැතපෙන..
විටෙකදී රුදුරුව
සිතිවිලි කළඹන..
හද ගිම් සනහන
සුසුමක් ගෙන එන
දෑසට නොපෙනෙන
සුළඟයි නුඹ මට ..

නොදකින තරුව

මේ
මහා ගගනත
සැවොම නෙත ගැටෙන
කිසිකෙනෙක් නොදකින
හිමිහිට එළිය දෙන
තරු කැටය
වෙමි
මම

පලුදු හද

පලුදු වී දැදුරු වී
අතරමඟ බිම වැටී
තිබූ මගේ අඳුරු හද
නුඹේ දෝතට රැගෙන
සීරුවෙන් පිසදමා
කඳුළකින් නහවලා
දුක් සුසුම් දුරැරලා
ලෙහි හොවා සැතපුවා
ඒ බිඳුණු හදින් නැඟී
බිඳිති හසරැල් සමඟ
සිහින් රිද්මය යළිත්
ඇසෙන්නෙ ද නුඹට දැන්?

....

කවියක් වෙලා හද පතුලෙහි උපදින්න
හෙමි හෙමිහිට නුඹ කනටම කොඳුරන්න
සෙවනැල්ලක්ව සිත් පව්වෙහි දැවටෙන්න
බෝ දුර ඉඳන් මගේ සිත සනසාගන්න

I cry..

I cry for all things

that are so special
since you came into my life...
I cry for all things
that never will be the same
even if you leave me...
I cry for finding completeness
in two separate worlds
never to be one...
and I cry for having to let go
when I so want to hold
hold so tightly
close to my heart…

වසත් සිහිනය

මේඝ වැහි වළා මැද
හිරු මුවා වූ දිනෙක
කිළිපොලන සුළං රැළි
ගතම දැවටෙන දිනෙක
සතර අත මල් පිපෙන
වසත් සිහිනය දකිමි
ලදළු රැඳි තුරු සෙවන
මතකයෙන් සැරිසරමි

පාළුව

නුඹ නැතිව සිත පතුල
විදුලිලන පාළුවට
හුරුවෙන්නේ කෙලෙසකද
කියාදෙනු මැන මෙමට
ජීවිතය පුරාවට
නුඹ නොසිටි බව ළඟක
අදහගනු නොහැක මට
වැරදුනේ කොහිද මඟ?...

දේදුනු

මන්මත් කරන් පැහැ නෙක
එකට කැලතුණු දේදුනු
එකක් නොව දෙකක්ම!
පායලා අර ගගනත..

සිත් කඳුළු වැස්සේ
ලොව දකින රිවි හසරැල්
අතරමැද පෑයූ
දේදුනු සේයි නුඹ මට...

වරම් නැති

දෑත අතරින් ගිලිහි
සුළං රැළි ලුහු බඳිමි
ඈත උයනක සුපිපි
මල් සුවඳ සිප ගනිමි
පියවි ලොව හැමතැනම
සිහින සිතුවම් දකිමි
හෙලන්නට වරම් නැති
කඳුළු බිඳුවක් හෙලමි

කිරිල්ලිය

ඉක්මණින් අඳුරු වෙන
මේ සීත සෘතුවේ
සිහින් තටු පුම්බගෙන
කවුළු දොර ලඟට වී
...කවුළුවේ උණුහුමට
පෙමින් බැඳි කිරිල්ලිය...!

සසල ගීතය

නුඹේ ගෙල වට දෑත පටලා
නෙතඟ බැල්මෙහි සිරව සිටි'යුරු
පැටලිලා දැවටිලා සිත තුළ
සැබෑවත් සිහිනයත් මුහු වී

අප වටා හා අපව වෙන්කර
බැඳී ඇති මේ පවුරු පදනම්
නුඹේ උණුසුම් හුස්ම අබියස
වියැකුණා මුළු ලොවත් එක්කම

එකම හඬකින් රිද්ම නංවන
දෙහදකින් නැඟි සසල ගීතය
අපට පමණක් ඇසෙන මොහොතක
තවත් දැවටෙමි සිතින් නුඹ වෙත

සසර හුරු සුසුම

සිනා අහුරක් රැගෙන මඟ බලයි
කොපුල සිඹ කඳුළු බිඳු පිස දමයි
සෙනෙහසින් සිත ලඟම තනි රකියි
සසර හුරු සුසුම් රැල්ලක් දැනෙයි

කවි මල

හිස්ම හිස් වූ හිතෙන්
කවියක් උපදින්න
නුඹ දුන්නු හාදුව
නතරවී සිත ගැඹර
පීදුනා කවි මලක්!