කවි සිඳුන දා

ඉඩෝරෙට හේබෑව
මගේ සිතේ කවි කඳුර
පිරී උතුරන සතුට
අරන් හෙට එනවාද?

ගිනිගහන ඉර මඬල
දෝතකින් මුවාකර
සිතට සිසිලස ගෙනෙන
සෙවනැල්ල වෙනවාද?

දූලි වැකි නිසාමයි
උපන්නේ මේ කඳුළු
වදන් නැති කතාවක්
අසන්නට එනවාද?

සිතට සීතල

ඈත කඳු මුදුනට
හිම වැටෙන බව කිය කිය
හමන මේ සුළඟින්
ඉරි ඇඳෙයි මගේ හදවත
කුටියේ ඇති උණුහුම
නොමැති දා මගේ සිත තුළ
නුඹ තවත් දුර බව
සුළඟ මුමුණයි ඉඳහිට

ලංසුව

සිනහවක උණුහුම
හුවමාරුවට එනවද?
දුකම ගැල් දහසක්
සොයාදෙන්නට පුළුවන
වටින්නේ නැතිනම්
සුලබ මගේ මේ කඳුලැලි
රිදුණු පොඩිවුණු සිතකුත්
ලංසුවට මට දෙනු හැකි

දුර

අතු ඉති නමා බිමටම
හමන මේ සැඩ සුළඟට
දුන් හාදු ටික රහසේම
නුඹට දුන්නද හරියට..?
සප්ත සාගර පසුකර
නුඹේ සුවඳ ඇති පෙදෙසට
හාදු අහුරත් අරගෙන
එද්දී සුළඟත් නිවිලාද..?

නොපෙනෙන

නොපෙනුනත් රෑ කල
කැකුළු පූදී අතු අග
නිදන නෙත සිහිනය මැද
ඇසෙයි මල්වල මිමිණුම
යා නොහැකි දුර වුව
මල් සුවඳ ඉගිලෙයි රෑ යම
මතකයන් පිරිමැද
දහක් මල් පුබුදවයි හද තුළ

මෙහෙම්මම

මෙහෙම්මම මේ කඳු පෙළ
දුකක් නැති සේ හිටියට
බුබුළු දමමින් හද තුළ
කඳුළු ඇති බව දන්නේද?

මෙහෙම්මම මේ නිල් දොළ
දඟ ගමනකින් ගැලුවට
කන්ද නොහෙලූ කඳුලැලි
එහි සැඟවී බව දන්නේද?

මෙහෙම්මම මේ ගල් කුළ
පාර අවුරා උන්නට
දොළේ කඳුලැලි ගීයට
තාල ලූ බව දන්නේද?

මෙහෙම්මම මේ මද නල
තුරු මුදුන් පිරිමැද්දට
කඳු පෙළින් නැඟි සුසුමන්
එහි රැඳුණු බව දන්නේද?

එනවාද?

ළය මැද රිදෙන තරමට
පැතුම් දහසක් පැතුවොත්
එකම එක පැතුමක් සේ
සැබෑ වී ඔබ එනවාද?

කඳුළැලි උනන තරමට
දෙනෙත් පියවා උන්නොත්
එකම එක දසුනක් සේ
සිහිනයට නුඹ එනවාද?

ගැහැණු ළමයිනේ

ජීවිත කාලයක් පුරාවට
හසරැලින් මල් මැසූ ගවුම්පොඩි,
දඟ කතා ගොතා සැදු කළාලය,
අම්මගේ උණුහුමේ-
සුවඳ ගත් පොරෝණය,
කප කපා නෙත පිනූ පින්තූර
අලවලා නිම කෙරූ සිහින පොත,

ගෙන යන්න වෙන්නේ නැහැ..
ගැහැණු ළමයිනේ,
ඇඟිලි බැඳ රන් හුයෙන්
නික්ම යන හෙට දාට

sunny winter day

අළු අහස ඉරාගෙන
දිදුල දෙන හිරු වගේ
නුඹේ සිනා එක බිඳක්
දිලිසෙමිනි හදවතේ...
සිසිරයට හිමිනැතත්
උණුහුමක් හිරු මලේ
නොතකාම, නොසිතාම,
හිරු දිලෙයි නුබතලේ...