ලොවම නවතියි

මතක අතරින් කැලතිලා
නොසිතු මොහොතක සැඟවිලා
නුඹේ සුවඳක් පාවෙලා එයි
පුරුදු සුසුමක දැවටිලා
කොපුල් තල දෝතින් වෙලා
සිනා මුව වෙත ලං වෙලා
එකම මොහොතක් හිඳිනු හැකිනම්
ලොවම නවතියි සසැලිලා

දින දින ගෙවමි

දෑස දැවෙන
නොපෙනෙන දුර
සිත තනියම ඇදුනි..
ගත මිස මෙහි
නතර වේවි
වෙන කිසිවක් නොමැති..
දෙපා වෙලූ
රැහැන් බරින්
හදවත තටු සිඳුනී..
ඉතින් තවත්
සිත නැතිවම
මම දින දින ගෙවමි..

තුරල් වැහි

සතර අත කළු කරන්
කඳුළු මිරිකන අහස
අහම්බෙන් ඇස ගැටුණි
සිනහා උතුරන දෑස
එකතු වී වලාකුළු
කියා තුඩ තුඩ රහස
රන් රුවැති ඉර මලට
තිමිර ඇරියා විගස

ගිම්හාන

ගහකොලද දළු සිඳී
සුළං රැළි නිදි වැදී
බරැති හුස්මන් පමණි
සතර අත ඇදි ඇදී
හිරු කිරණ මැද රිදී
මල් කැකුළු පණ අදී
ගිම්හාන මාසයක
තතු ඇසෙයි රැව් දිදී

chaos theory

ඒ සමනල තටුව හැර
වෙන සමනල තටුවක්
සසල විණි නම්..
නුඹම
වෙනස් කුණාටුවක් වෙනවාද ?

නමක්?

හදවතේ ගැඹුරු තැන
නිරතුරුව කැළඹවූ
දෙතොල් අග හස රඳා
නෙත කඳුළු පුරවලූ
මතක රැඳී පොතක් සේ
හුරුපුරුදු බව කියූ
සිතේ නුඹ ඇඳි ඉරට
මට නමක් පවසනු

විස කටු මැද

විස කටු මැද පිපි
මුදු පෙති සිපගමි
සීරුණු තොල්අග
සිනහම රඳවමි
මල මුදු සුවඳින්
රිදුම් ඉවතලමි
කටු වල පැටලුනු
සිහිනය සුරකිමි

තුති!

පිටු අතර මගේ කවි
රඳවන්න වෙහෙස වූ
නුඹේ අතැඟිලි සිඹිමි..

නුඹේ ළබැඳි බව ළඟදී
නෙත උනන කඳුළු කැට
ඉතින් සඟවා ගනිමි..

කිව මැන

මගේ සුසුමට
තවත් නුඹගේ
එකම සුසුමක් මුහු කරනු මැන
නුරා නෙතු අග
පිපෙන හැඟුමන්
සිහිනයක් නොව සපථ කළ මැන
හද කුටිය මැද
අගුළු ලාගෙන
නවාතැන් ගත් අයුරු කිව මැන
පැතුම් නුපදා
මතක අද්දර
දිවි ගෙවන'යුරු කියා දෙනු මැන

නෑකම

කවුළුවෙන් ඈත ඉම
නෙතු දිවෙන මානයේ
පුංචි කහ මල් ගැවසි
අති විසල් ගසක ඇත
වැටෙනමහා වැසි මැදත්
හෙමි හෙමින් හිස සලා
සිනාසෙන ඒ ගසට
ඈත නෑකමක් ඇත

දවසින් දවසට

හිරු පිපි අහසක
පැහැබර දවසක
කවියක් වී හිත ළඟට වෙලා
මොහොතක් හිනැහී
සිත යට කිමිදී
පාවී යනු මැන විලස වළා
ගනඳුරු අහසක
වැහිබර දවසක
සුසුමක් වී හදවතම වෙලා
මොහොතක් ලතැවි
සිහිනෙක දැවටී
ගිලිහි යනු මැන කඳුළු වෙලා

සදා ඉන්නම්

රළු පරළු ගල් අතර
කඩා වැටි තරුවක්ව
දූලි වැකි මංපෙතක
වැටුණු හිම කඳුලක්ව
රටා පිරි දිවිමඟේ
නොගැලපෙන ලකුණක්ව
සදා ඉන්නම් සිතේ
හෙලනු බැරි සුසුමක්ව

enough

words..
are all I have
and
words
will never be enough

rain and shine

හිරුරැස්ම එවන්නට
පිළින දුන් වසත් කල
තරහා වී විටින් විට
වැහි බිඳුම එවන හැඩ
නිරතුරුව සිනාසෙන
සොඳුරුතම නුවන් යුග
ඉඳහිටක නපුරු වී
විදිලියක් ඇඳෙන ලෙස

november

අඳුරු වැහිබර
නොවැම්බරයක
කඳුළු උතුරන
පාලු හවසක
පෙරදිනක මා
සතුට වැලලූ
මෙබිම කැණ යළි
සිනහ සොයනෙමි

සුළඟ අත එවමි

මඟ දෙපස පිපෙන මේ
කැලෑ මල් පොකුරකින්
සුළඟ අත නුඹ වෙතට
එක මලක් එවන්නම්...
අහම්බෙන් ඇසිල්ලක
නුඹේ කොපුලේ දැවටෙන්න
සිනහවක් ගෙන එන්න
ඒ මලට කියන්නම් ...

ලතැවිල්ල

නෙළුම් පතක් මත
දඟ පෑ පිණි බිඳ
මොහොතින් දියමත
වැතිරී සැඟවිණි...
නෙළුම් පතේ
සලකුණු කිසි නැතිවද
නැතිවූ දියබිඳ
ගැන සිත ළතැවිනි...

100 words for you, of you

to savour, to treasure,
but to never experience
to rely, to confide
but to never talk
to long for, to desire
but to never touch
to amuse, to laugh with
but to never bore
to strain, to wait for
but to never reach
to overwhelm, to annoy
but to never clash
to dream of, to imagine
but to never see
to puzzle, to tease
but to never taunt
to wonder, to muse
but to never know
to applaud, to support
but to never witness
to feel, to understand
but to never find
to adore, to love
but to never have

written for
http://onezerozerowords.blogspot.com/2010/11/100-words-for-you-of-you.html