පාලුවට තනි රකිමි

කුණාටුව උමතු වූ
වස්සාන ඉසිඹුවක..
කවුළු දොර එපිට රූ
බොඳව ගිය නිමේෂෙක..
උණුසුම් වූ කුටිය තුළ
පාලුවට තනි රකිමි..
හදේ පිරි මේ සීත
කොහෙන්දැයි ගතු සොයමි..

.....

දහවලද රැය පුරා
දෙනෙත් නොවසා තියා
සිහින දුටුවෙමි නිතින
හදේ සෙවනැලි මවා

රුදුරු ගනඳුර ඉරා
නුඹේ දෙනෙත් දැල්විලා
හද කුටිය එකලු විය
දහක් එළි සේ දුලා

මෙතෙක් ආ මඟ පුරා
කඳුළු සලකුණු බලා
පෙරඹරෙහි නුඹ පිපී
නැකත් තරුවක් වෙලා

ළඟ ඉන්න...

දස දහක් සිනා රැළි
මුව මුවඟ සරසන්න...
සුවහසක් කතා පොඩි
නුඹේ කනට කොඳුරන්න...
උණුහුමට තුරුළු වී
සුසුම් රැළි සඟවන්න...
එළඹෙනා දිනක් වෙද
නුඹ මගේ ළඟ ඉන්න...

බිම්මල

වළ දැමූ අතීතෙක
දිරා ගිය හීනයක
පිපුණු බිම්මලක් වෙමි
හිරු සමඟ සිනාසෙන

කඳුළු ලකුණු

මෙතෙක් කල් මා
දෑත මිටි කර
සඟවා සිටියේ
සතුට, සිතුවෙමි
දෑත දිගහැර
බැලූ සඳ අද
තනිවූ කඳුලක
ලකුණු දුටුවෙමි

කවි උල්පත

කවි උල්පත් සිඳුන සිතක
හේබා ගොස් දැවුණු හදක
නුඹ ඇවිදින් රැඳුණු දිනෙක
සඳුන් සුවඳ දැනුණි සැණෙක

දිය රැළි සේම කවි පදවැල් ගලන දින
හසරැලි තොල'ග නිරතුරුවම රැඳෙන දින
සිහිනය අද්දරක නුඹ තනි රකින දින
එදිනයි ලොවම සොඳුරුයි මට දැනෙන දින

සිසිරයේ මල් කැකුළු

සීත සුළඟට බියව සසලව
පත් හැලුණු මේ කටුක අතු අග
ලොවට රහසින් කැකුළු මල් පොඩි
පිපෙන්නට වෙර දරන තාලය!

කලාතුරකින් එබෙන හිරු ඉරි
වෙතට මුළු හදවතින් පෙම් බැඳ
මොහොතකට අමතක කළා වද
තවම සිසිරය දුරුව නැති වග..?

....

නෙතු රිදෙන දුරක සිට
නුඹ එවන සුසුමකට
නෙතු පොඟන කඳුලකට
පෙම් බඳිමි හැමදාම...

ඉදින් මේ කැළඹීල්ල
සැනසිල්ල, ලතැවිල්ල
සිත සොයන නැළවිල්ල
සොඳුරු වෙයි හැමදාම...

කවි ඔරුව

අකුරු අමුණා කවි ගොතන්
පිරූ පත්ඉරු නුඹ නමින්
තනා ඔරුවක්
පා කලෙමි මම...
මහා වැස්සේ සැඟවියන්!!

Pretend

I can pretend to be strong
as long as you don’t know I cry...
I can pretend not to care
as long as you are not holding me close..
I can pretend it is so easy
as long as you never see the effort...
I can pretend you are mine
as long as dreams exist…

නොහඬමි

නුඹ ළයේ හිස හොවා
ගෙවන මේ තත්පරය
කඳුලකට ඉඩ නොදී
සුසුමකට ලං නොවී
නෙතු පියා නිසල වෙමි
එකම එක අසුරු සැන
කල්පයක් වන තුරුම...
ලෝකයම අප නිසා
නවතිනා දින තුරුම...

....

නුඹේ දයාබර බවම
දෝතකට අරගන්න
හදවතේ සඟවන්න
නිරතුරුව සිතේ මට...

රැය පුරා නිදි වරණ
ඉහ ළඟම තනි රකින
ඒ දයාබර බවම
අරුමයකි මගේ හිතට...

තරු වැස්ස

අර බලන් අහස තල
දිදුල දෙන තරු වැස්ස
දෙව් විමන් පිස වැටෙන
අසංකේය තරු පන්ති...
තුඩින් තුඩ නොකිව් පද
මුවින් මුව නොගැයූ ගී
තරු වෙලා අහස් ගැබ
පතිත වේ පොලෝ වෙත...
අහුලලා මේ වැටෙන
තාරකා පියලි හැම
ලොව අහිමි හැම පෙමට
මවන්නම් සමරුවක්..!

ක්ෂිතිජය, නුඹ-මම

අහස සිඳු සේ
බැඳී ඇත අප
ක්ෂිතිජ රේඛාවේ...
ලොවට මිරිඟුව
ලෙසින් පෙනුනද
එයයි අප සෙනෙහේ...
දෑත දිගු කර
අහස් කුස වෙත
සිඳු හඬයි රහසේ...
සයුරු රළ සිඹ
අහස සසැලෙයි
මන්මත්ව පහසේ ...

සඳ එළිය නුඹ

රැයේ තුන්යම පුරා
නිදි නොමැති නෙතු අරා
සඳ කිනිති සල සලා
සඳ එළිය නුඹ වෙලා ...

ඉතින් මට නිදියන්න
සඳ පහන හකුලන්න
නුඹේ වුවන දැකගන්න
හීනයක් වී එන්න...

unseen love

නිසල තුරු පෙළ සැලූ පවනකි
දිවා අහසක මැවුණු තරුවකි
දහස් හඬ මැද ඇසුණු සුසුමකි
හදේ බිතු මත ඇඳුණු පැතුමකි

විලක ගැඹරක සැඟවී නෙළුමකි
අහස් තල මත තැවරී පැහැයකි
සියොත් රාවෙක සියුම් තනුවකි
අතීතෙන් එන මතක සුවඳකි

casablanca

කියනු මැන මට
ලොවම පීරා
කිමද මා ළඟ
නතර වූයේ..
සිනහ සඳ කැන්
දෝතටම ගෙන
මසිත් කොඳ පෙළ
පිබිදවූයේ..
හදේ ඇවිලෙන
තැවුල් සිඹ සිඹ
ඔසුම තවරා
සිසිලලූවේ ...
ජීවිතේ තව
එක් වතාවක්
සිනහ ගෙනෙනා
වරම වූයේ..

දුටුවෙමි

මසිත් පතුළත අතගා
නුඹ සොයා ගත් මුතු කැට
නුඹ දෑස ගැඹරේම
දිදුලනා හැටි දුටුවෙමි...
මගේ සුසුමක දවටා
නුඹට දුන් පළමු හාදුව
නුඹේ සිත අද්දර
සසැලෙනා හැටි දුටුවෙමි...
සසර මංපෙත අවුරා
ඇඳෙන වියැකෙන රූ මෙන්
දෑඟිලි බැඳුණු සලකුණු
කඳුළු අතරින් දුටුවෙමි...

....

සසල හැම ඇසිපියක් ගානේ
බිඳෙන හැම සුසුම් රැළි ගානේ
ඔබ දැවටී මගේ සිතුම් මානේ
සිනා ඇතිරුවා මිරිඟු හීනේ

වැහි

බොඳ කරන් මඩ කඩිති

යළි යළිත් වහින වැහි..

මල් කැකුළු අතු අගින්

බිමට ඇද දමන වැහි..

කළු වළා පොඟවමින්

අසනි දී හඬන වැහි ..

කඳු වළල්ලෙන් එපිට

පාවෙලා යන්න වැහි..!!

නුඹයි!

නොගැයූ හැම ගීයකම සිහින් තනු රැස නුඹයි
නොපිපි හැම කඩුපුලක මතක සුසුවඳ නුඹයි
නොසිඳි හැම උල්පතක සසල දිය රැළි නුඹයි
නොවිඳි හැම හීනයක සොඳුරු ඇරඹුම නුඹයි

සුපැතුම

නුඹ නළල සිඹ
පතන්නෙමි මම
සුභම දවසක
සුභම පැතුමක්...
දුරක සිටියත්
සිත ළඟයි මා
රැගෙන නුඹහට
හාදු අහුරක්...
අදත් හෙට හා
එළැඹි හැම දින
රැඳේවා සිත
නොනිම් සතුටක්...
සිහින සිතුවම්
දෑස අද්දර
මැවී ඉටුවන
සොඳුරු යුගයක්...
ඉතින් සුපතමි
සුභම දවසක්..!
සිතුම් ඉටුවන
සුභම වසරක්..! :*