...................

එනවද
හිතේ උතුරන
මේ හිස් බව පුරවන්න?
එකම එක හිනාවක්

පුංචි හාදුවක්
වුනත් ඇති
......................
ඇත්තටම නම් මදි...
ඒත්
මම ඇති කර ගන්නම්

එනවාද බලන්නට?

නොකියනා දහක් දේ
නුඹ කියාදෙන දිනට
නොපතනා දහක් දේ
පතන්නට හැකි දිනට
හිරු සඳුත් මුණගැසෙයි
එනවාද බලන්නට?

නොපිරෙනා සිත

හිතේ ගැඹරක
වෙලෙන කඳුලක්
කවි වෙලා නිති නුඹ නමින්
පුරා පත් ඉරු
පා කරන්නෙමි
ලය පුරා නැගී සුසුමකින්
එකවි එක එක
වැටුණු තැනකින්
අහුලගෙන යන එන දනන්
හැඩයි කිව්වත්
නොපිරෙනා සිත
තවත් ලතවෙයි නුඹ සොයන්

මුතුත් කඳුලකි

වෙරළ සිප සිප
හඬන රළ පෙළ
ළවැලි බිඳ බිඳ
සොරා ගෙන යති
එවැලි සඟවා
මුතුම තනවා
යළිත් වෙරළට
තිලිණ දී යති
සදා ළඟ හිඳ
වැළඳගන්නට
නොහැකි ලෝකෙක
මුතුත් කඳුලකි

දුර -ළඟ

දුර පෙනෙන
ළඟ දකින

දුරක සිට

මේ වහින මහා වැස්ස
නුවරටත් වහිනවද?
වැව් රවුමේ වාඩිවී
වැහි පොදට තෙමෙනවද?
දිලෙන එළි සේයාව
වැව් දියේ පෙනෙනවද?
දඟ සුළඟ දිව ඇවිත්
කෙහෙ අවුල් කරනවාද?
ඈත කඳු මුදුන් වල
වළා ඇස ගැටෙනවද?
තරු එළිය වගේ මතක
නිවි නිවී දිලෙනවද?

සිහිනයයි නුඹ

දෑස් අරිනට මොහොතකට පෙර
හදේ තැවරුණ සිහිනයයි නුඹ

උණුහුමත් නුඹේ සුසුම් සුවඳත්
සැබෑ ලෙස විඳි සිහිනයයි නුඹ

දෑත දිගු කර වැළඳ ගන්නට
දෑත දිග මදි සිහිනයි නුඹ

දෑස් ඇරි එක ඇසුරු සැණෙකින්
බොඳවෙලා මැකි සිහිනයයි නුඹ

පහන් සිල

දුර ඈත කඳු හිමක
දැල්වෙමින් එළිය දෙන
කැල්ම නිති සිත නිවන
පහන් සිල නුඹයි මට
නුඹ ලොවේ අඳුර මිස
මගේ ලොවේ අඳුරු පට
බිඳින්නේ කෙලෙසකද
මගේ පුංචි පහන් සිල?

මතකයේ සැරසිලි

සුසුමේ වෙලි වෙලි
දඟ පා සැලි සැලි
මතකයේ සැරසිලි
කිම මේ කැළඹිලි

සිහිනෙක පැටලිලි
කඳුලක රිදවිලි
හසරැළි සිලි සිලි
සිත ළඟ නැවතිලි

දිවියේ ලතැවිලි
කඳුළුද සැනසිලි
ගෙන එයි යළි යළි
මතකයේ සැරසිලි

හිමිකමක් නැති

හිමිකමක් නැති සඳ
ළඟින් ඉන්නට ඉඩ නැත
තැවුල් කියනට නොතැවෙත
නේන බව වත් නොකියත!

http://minikavi.blogspot.com/2010/12/blog-post_8714.html

සෙවනැලි

ඇඟිලි තුඩු වල හැපී
අහිමි වන හැමදේම
දෑත පා රැකගන්න
නොහැකි වන හැමදේම
සෙවනැලිම නිති හෙලයි
දිවි මඟේ හැමදාම

සුභ අසුභ

දෑස තරයේ පියා
නුඹ ළයේ හිස හොවමි
මේ කඳුළු බර අඩුයි
නුඹ ළඟින් හිඳින තුරු

සුභ දසුන් දුක් වදන්
සමෝසම විඳ ගනිමි
මේ ලොවේ විස නැසෙයි
නුඹෙන් ඔසු ලැබෙන තුරු

jacaranda shade

මීදුමෙන් වැසුණු ලෙස
දම් පැහැති මල් පිපුණු
තුරු වදුල පෙනෙයි මට
නිදිබරවූ හවස් කල

අකුරු මැද රැඳුණු සිත
කවුළුවෙන් එපිට දුර
දම් පැහැති මල් අතර
පාව යයි විටින් විට

අකීකරු ගමන් යන
තවත් මේ වැනිම සිත්
එ’මල් ගොමු අතර මැද
මුමුණාවී රහස් රැස

මුතු කඳුළු

නින්දකින් අවදිවී
වලා පට මෑත් කර
සඳ එබුනි ලොව වෙතට
සිහින විසිරුවා දසත

ලෝකයෙන් වහන් වූ
අඳුරුතම එක් කොණක
මුතු බිඳක් ඇස ගැටුණි
විනිවිදින සඳ නෙතට

විහිදුවා මුදු කිරණ
දෑත පා සිඹ සැනෙක
සඳ වතට ලං කරන්
කඳුළු පිසලිය හනික

දුර සඳට ලොබ බැඳන්
මලක් පෙර එක දිනක
හෙලූ කඳුලැලි ගඟක්
මුතු වෙලා මේ ලෙසට

දෙකඩ වූ මුත් සිතම
මුතු බිඳත් හද සඟව
සඳ ලොවට එළිය දෙයි
කිසිත් නොවූ විරූ විලස

destiny?

දරා ගත නොහී මට
ඔය සෙනෙහෙ සුවඳ පොද
නොසිතු මොහොතක පවා
උතුරාවී කඳුළු නෙත

සංසාර පුරුදු ලෙස
නොවී නම් බැඳුනු සිත
හද ගැහෙන හඬ පවා
සිතට ළඟ කෙලෙස මට?

නුඹමය

සිත ළඟ
දැවටෙන
නැළවෙන
නුඹමය

කඳුලක
සතුටක
පැහැයත්
නුඹමය!

"පැතුම් නොපතමි"

සැඩ කිරණ වැදි
පෙතිත් මැලවුණි
හිතත් රිදි රිදි
සුසුම් ලං වුනි

හවස වට වැසි
රැසට තෙමි තෙමි
එමල හිනැහුණි
දුක නොදත් මෙනි

“පැතුම් නොපතමි
සිහින නොදකිමි”
සිහින් මිමිණිලි
මලෙන් මතුවිණි