මුතු කඳුළු

නින්දකින් අවදිවී
වලා පට මෑත් කර
සඳ එබුනි ලොව වෙතට
සිහින විසිරුවා දසත

ලෝකයෙන් වහන් වූ
අඳුරුතම එක් කොණක
මුතු බිඳක් ඇස ගැටුණි
විනිවිදින සඳ නෙතට

විහිදුවා මුදු කිරණ
දෑත පා සිඹ සැනෙක
සඳ වතට ලං කරන්
කඳුළු පිසලිය හනික

දුර සඳට ලොබ බැඳන්
මලක් පෙර එක දිනක
හෙලූ කඳුලැලි ගඟක්
මුතු වෙලා මේ ලෙසට

දෙකඩ වූ මුත් සිතම
මුතු බිඳත් හද සඟව
සඳ ලොවට එළිය දෙයි
කිසිත් නොවූ විරූ විලස