...................

එනවද
හිතේ උතුරන
මේ හිස් බව පුරවන්න?
එකම එක හිනාවක්

පුංචි හාදුවක්
වුනත් ඇති
......................
ඇත්තටම නම් මදි...
ඒත්
මම ඇති කර ගන්නම්

එනවාද බලන්නට?

නොකියනා දහක් දේ
නුඹ කියාදෙන දිනට
නොපතනා දහක් දේ
පතන්නට හැකි දිනට
හිරු සඳුත් මුණගැසෙයි
එනවාද බලන්නට?

නොපිරෙනා සිත

හිතේ ගැඹරක
වෙලෙන කඳුලක්
කවි වෙලා නිති නුඹ නමින්
පුරා පත් ඉරු
පා කරන්නෙමි
ලය පුරා නැගී සුසුමකින්
එකවි එක එක
වැටුණු තැනකින්
අහුලගෙන යන එන දනන්
හැඩයි කිව්වත්
නොපිරෙනා සිත
තවත් ලතවෙයි නුඹ සොයන්

මුතුත් කඳුලකි

වෙරළ සිප සිප
හඬන රළ පෙළ
ළවැලි බිඳ බිඳ
සොරා ගෙන යති
එවැලි සඟවා
මුතුම තනවා
යළිත් වෙරළට
තිලිණ දී යති
සදා ළඟ හිඳ
වැළඳගන්නට
නොහැකි ලෝකෙක
මුතුත් කඳුලකි

දුර -ළඟ

දුර පෙනෙන
ළඟ දකින

දුරක සිට

මේ වහින මහා වැස්ස
නුවරටත් වහිනවද?
වැව් රවුමේ වාඩිවී
වැහි පොදට තෙමෙනවද?
දිලෙන එළි සේයාව
වැව් දියේ පෙනෙනවද?
දඟ සුළඟ දිව ඇවිත්
කෙහෙ අවුල් කරනවාද?
ඈත කඳු මුදුන් වල
වළා ඇස ගැටෙනවද?
තරු එළිය වගේ මතක
නිවි නිවී දිලෙනවද?

සිහිනයයි නුඹ

දෑස් අරිනට මොහොතකට පෙර
හදේ තැවරුණ සිහිනයයි නුඹ

උණුහුමත් නුඹේ සුසුම් සුවඳත්
සැබෑ ලෙස විඳි සිහිනයයි නුඹ

දෑත දිගු කර වැළඳ ගන්නට
දෑත දිග මදි සිහිනයි නුඹ

දෑස් ඇරි එක ඇසුරු සැණෙකින්
බොඳවෙලා මැකි සිහිනයයි නුඹ

පහන් සිල

දුර ඈත කඳු හිමක
දැල්වෙමින් එළිය දෙන
කැල්ම නිති සිත නිවන
පහන් සිල නුඹයි මට
නුඹ ලොවේ අඳුර මිස
මගේ ලොවේ අඳුරු පට
බිඳින්නේ කෙලෙසකද
මගේ පුංචි පහන් සිල?

මතකයේ සැරසිලි

සුසුමේ වෙලි වෙලි
දඟ පා සැලි සැලි
මතකයේ සැරසිලි
කිම මේ කැළඹිලි

සිහිනෙක පැටලිලි
කඳුලක රිදවිලි
හසරැළි සිලි සිලි
සිත ළඟ නැවතිලි

දිවියේ ලතැවිලි
කඳුළුද සැනසිලි
ගෙන එයි යළි යළි
මතකයේ සැරසිලි

හිමිකමක් නැති

හිමිකමක් නැති සඳ
ළඟින් ඉන්නට ඉඩ නැත
තැවුල් කියනට නොතැවෙත
නේන බව වත් නොකියත!

http://minikavi.blogspot.com/2010/12/blog-post_8714.html

සෙවනැලි

ඇඟිලි තුඩු වල හැපී
අහිමි වන හැමදේම
දෑත පා රැකගන්න
නොහැකි වන හැමදේම
සෙවනැලිම නිති හෙලයි
දිවි මඟේ හැමදාම

සුභ අසුභ

දෑස තරයේ පියා
නුඹ ළයේ හිස හොවමි
මේ කඳුළු බර අඩුයි
නුඹ ළඟින් හිඳින තුරු

සුභ දසුන් දුක් වදන්
සමෝසම විඳ ගනිමි
මේ ලොවේ විස නැසෙයි
නුඹෙන් ඔසු ලැබෙන තුරු

jacaranda shade

මීදුමෙන් වැසුණු ලෙස
දම් පැහැති මල් පිපුණු
තුරු වදුල පෙනෙයි මට
නිදිබරවූ හවස් කල

අකුරු මැද රැඳුණු සිත
කවුළුවෙන් එපිට දුර
දම් පැහැති මල් අතර
පාව යයි විටින් විට

අකීකරු ගමන් යන
තවත් මේ වැනිම සිත්
එ’මල් ගොමු අතර මැද
මුමුණාවී රහස් රැස

මුතු කඳුළු

නින්දකින් අවදිවී
වලා පට මෑත් කර
සඳ එබුනි ලොව වෙතට
සිහින විසිරුවා දසත

ලෝකයෙන් වහන් වූ
අඳුරුතම එක් කොණක
මුතු බිඳක් ඇස ගැටුණි
විනිවිදින සඳ නෙතට

විහිදුවා මුදු කිරණ
දෑත පා සිඹ සැනෙක
සඳ වතට ලං කරන්
කඳුළු පිසලිය හනික

දුර සඳට ලොබ බැඳන්
මලක් පෙර එක දිනක
හෙලූ කඳුලැලි ගඟක්
මුතු වෙලා මේ ලෙසට

දෙකඩ වූ මුත් සිතම
මුතු බිඳත් හද සඟව
සඳ ලොවට එළිය දෙයි
කිසිත් නොවූ විරූ විලස

destiny?

දරා ගත නොහී මට
ඔය සෙනෙහෙ සුවඳ පොද
නොසිතු මොහොතක පවා
උතුරාවී කඳුළු නෙත

සංසාර පුරුදු ලෙස
නොවී නම් බැඳුනු සිත
හද ගැහෙන හඬ පවා
සිතට ළඟ කෙලෙස මට?

නුඹමය

සිත ළඟ
දැවටෙන
නැළවෙන
නුඹමය

කඳුලක
සතුටක
පැහැයත්
නුඹමය!

"පැතුම් නොපතමි"

සැඩ කිරණ වැදි
පෙතිත් මැලවුණි
හිතත් රිදි රිදි
සුසුම් ලං වුනි

හවස වට වැසි
රැසට තෙමි තෙමි
එමල හිනැහුණි
දුක නොදත් මෙනි

“පැතුම් නොපතමි
සිහින නොදකිමි”
සිහින් මිමිණිලි
මලෙන් මතුවිණි

ලොවම නවතියි

මතක අතරින් කැලතිලා
නොසිතු මොහොතක සැඟවිලා
නුඹේ සුවඳක් පාවෙලා එයි
පුරුදු සුසුමක දැවටිලා
කොපුල් තල දෝතින් වෙලා
සිනා මුව වෙත ලං වෙලා
එකම මොහොතක් හිඳිනු හැකිනම්
ලොවම නවතියි සසැලිලා

දින දින ගෙවමි

දෑස දැවෙන
නොපෙනෙන දුර
සිත තනියම ඇදුනි..
ගත මිස මෙහි
නතර වේවි
වෙන කිසිවක් නොමැති..
දෙපා වෙලූ
රැහැන් බරින්
හදවත තටු සිඳුනී..
ඉතින් තවත්
සිත නැතිවම
මම දින දින ගෙවමි..

තුරල් වැහි

සතර අත කළු කරන්
කඳුළු මිරිකන අහස
අහම්බෙන් ඇස ගැටුණි
සිනහා උතුරන දෑස
එකතු වී වලාකුළු
කියා තුඩ තුඩ රහස
රන් රුවැති ඉර මලට
තිමිර ඇරියා විගස

ගිම්හාන

ගහකොලද දළු සිඳී
සුළං රැළි නිදි වැදී
බරැති හුස්මන් පමණි
සතර අත ඇදි ඇදී
හිරු කිරණ මැද රිදී
මල් කැකුළු පණ අදී
ගිම්හාන මාසයක
තතු ඇසෙයි රැව් දිදී

chaos theory

ඒ සමනල තටුව හැර
වෙන සමනල තටුවක්
සසල විණි නම්..
නුඹම
වෙනස් කුණාටුවක් වෙනවාද ?

නමක්?

හදවතේ ගැඹුරු තැන
නිරතුරුව කැළඹවූ
දෙතොල් අග හස රඳා
නෙත කඳුළු පුරවලූ
මතක රැඳී පොතක් සේ
හුරුපුරුදු බව කියූ
සිතේ නුඹ ඇඳි ඉරට
මට නමක් පවසනු

විස කටු මැද

විස කටු මැද පිපි
මුදු පෙති සිපගමි
සීරුණු තොල්අග
සිනහම රඳවමි
මල මුදු සුවඳින්
රිදුම් ඉවතලමි
කටු වල පැටලුනු
සිහිනය සුරකිමි

තුති!

පිටු අතර මගේ කවි
රඳවන්න වෙහෙස වූ
නුඹේ අතැඟිලි සිඹිමි..

නුඹේ ළබැඳි බව ළඟදී
නෙත උනන කඳුළු කැට
ඉතින් සඟවා ගනිමි..

කිව මැන

මගේ සුසුමට
තවත් නුඹගේ
එකම සුසුමක් මුහු කරනු මැන
නුරා නෙතු අග
පිපෙන හැඟුමන්
සිහිනයක් නොව සපථ කළ මැන
හද කුටිය මැද
අගුළු ලාගෙන
නවාතැන් ගත් අයුරු කිව මැන
පැතුම් නුපදා
මතක අද්දර
දිවි ගෙවන'යුරු කියා දෙනු මැන

නෑකම

කවුළුවෙන් ඈත ඉම
නෙතු දිවෙන මානයේ
පුංචි කහ මල් ගැවසි
අති විසල් ගසක ඇත
වැටෙනමහා වැසි මැදත්
හෙමි හෙමින් හිස සලා
සිනාසෙන ඒ ගසට
ඈත නෑකමක් ඇත

දවසින් දවසට

හිරු පිපි අහසක
පැහැබර දවසක
කවියක් වී හිත ළඟට වෙලා
මොහොතක් හිනැහී
සිත යට කිමිදී
පාවී යනු මැන විලස වළා
ගනඳුරු අහසක
වැහිබර දවසක
සුසුමක් වී හදවතම වෙලා
මොහොතක් ලතැවි
සිහිනෙක දැවටී
ගිලිහි යනු මැන කඳුළු වෙලා

සදා ඉන්නම්

රළු පරළු ගල් අතර
කඩා වැටි තරුවක්ව
දූලි වැකි මංපෙතක
වැටුණු හිම කඳුලක්ව
රටා පිරි දිවිමඟේ
නොගැලපෙන ලකුණක්ව
සදා ඉන්නම් සිතේ
හෙලනු බැරි සුසුමක්ව

enough

words..
are all I have
and
words
will never be enough

rain and shine

හිරුරැස්ම එවන්නට
පිළින දුන් වසත් කල
තරහා වී විටින් විට
වැහි බිඳුම එවන හැඩ
නිරතුරුව සිනාසෙන
සොඳුරුතම නුවන් යුග
ඉඳහිටක නපුරු වී
විදිලියක් ඇඳෙන ලෙස

november

අඳුරු වැහිබර
නොවැම්බරයක
කඳුළු උතුරන
පාලු හවසක
පෙරදිනක මා
සතුට වැලලූ
මෙබිම කැණ යළි
සිනහ සොයනෙමි

සුළඟ අත එවමි

මඟ දෙපස පිපෙන මේ
කැලෑ මල් පොකුරකින්
සුළඟ අත නුඹ වෙතට
එක මලක් එවන්නම්...
අහම්බෙන් ඇසිල්ලක
නුඹේ කොපුලේ දැවටෙන්න
සිනහවක් ගෙන එන්න
ඒ මලට කියන්නම් ...

ලතැවිල්ල

නෙළුම් පතක් මත
දඟ පෑ පිණි බිඳ
මොහොතින් දියමත
වැතිරී සැඟවිණි...
නෙළුම් පතේ
සලකුණු කිසි නැතිවද
නැතිවූ දියබිඳ
ගැන සිත ළතැවිනි...

100 words for you, of you

to savour, to treasure,
but to never experience
to rely, to confide
but to never talk
to long for, to desire
but to never touch
to amuse, to laugh with
but to never bore
to strain, to wait for
but to never reach
to overwhelm, to annoy
but to never clash
to dream of, to imagine
but to never see
to puzzle, to tease
but to never taunt
to wonder, to muse
but to never know
to applaud, to support
but to never witness
to feel, to understand
but to never find
to adore, to love
but to never have

written for
http://onezerozerowords.blogspot.com/2010/11/100-words-for-you-of-you.html

elusive

සිහින කළතා
අහසේ අඳිනෙමි
පාට සියයක් දිලෙන දේදුණු...
ඒ අතර නුඹ
හිමින් ඇවිදින්
හිරු මුවාකර සිනාසෙන’යුරු !
සරැළි කළතා
දියෙහි ලියනෙමි
වදන් නැති මගේ කවිය සුමියුරු...
එදිය රැළි මැද
කුමුදු පුබුදා
නුඹ සඳක් වී සිනාසෙන ‘යුරු!
සිතැඟි කළතා
හදෙහි තවරමි
සිඹින්නට බැරි මලක රොන්සුණු...
නුඹ සුළඟ වී
ගතේ දැවටී
සුවඳ ගෙනැවිත් සිනාසෙන’යුරු!

පිටු අතර

පිටු පෙරලන
නුඹේ අතැඟිලි අතරේ
දැවටෙයි හෙමිහිට
මා සතු සුසුමක්...

මොහොතක්

තණකොළ මලකට
පෙම්බැඳි දවසක
පිණි බිඳුවක් රහසේ හැඬුවා..
මොහොතක් සිපගෙන
මොහොතින් සමුගෙන
හිරු රැස් හා සැඟවී මැකුණා..

වැහි බිංදු

දුර ගෙවා අහස පිස
වැටෙන හැම වැහි බිඳක්
මලක් මත වැටෙන්නට
පෙරුම් පුරනවා ඇතිද?

අහස දෙස පෙති විදා
සිනාසෙන හැම මලක්
වැහි බිංදු ලබන්නට
පෙරුම් පුරනවා ඇතිද?

නුඹ, මම.. වදන් සියයෙන්

හීන අහුරක් දෑත ගුලිකර
හිත් ඉමේ පියමනින්නේ නුඹ
නුඹට හිමි නැති මටද හිමි නැති
ලොවක ලස්සන දකින්නෙමි මම

බිඳෙන උපදින හැඟුම් අද්දර
සොඳුරු ඉසිඹුව මවන්නේ නුඹ
ඇඟිලි තුඩු අග පිපෙනවා මෙනි
මුදු සිහින රඟ විඳින්නෙමි මම

හදවතේ ඉරි තැළුණු සලකුණු
සෙමෙන් පිරිමැද මකන්නේ නුඹ
දෑත නොපොවන දුරක සිටියත්
නුඹේ සුසුම් සුව සිඹීන්නෙමි මම

කඩ ඉරෙන් ඇඳි සිතුවමක් සේ
සිතේ ගැඹරක ඇඳෙන්නේ නුඹ
පාට හැඩතල පුරනු නොහැකිව
සසැලෙමින් නිති හඬන්නෙමි මම

අවර අහසක නුහුරු දවසක
පුර සඳක් සේ පිපෙන්නේ නුඹ
සිහිනයට වැඩි හැබෑවට අඩු
මිරිඟුවට පෙම් කරන්නෙමි මම

http://onezerozerowords.blogspot.com/2010/10/blog-post_24.html

කඳුළු මාලය

මේ කඳුළු මාලයේ
අඩුපාඩු පුරවන්න
නුඹේ කඳුළු තියේ නම්
එන්න එය සරසන්න

කවි පවුර

සිතට රිසි සේ
අකුරු අමුණා
හිරි අරින්නට
ඉඩක් නැහැ දැන්...
හිතේ ගල් වුණු
කවි බිඳිති ටික
එකතුකර මම
බඳිමි පවුරක්!

.....

අඳුරු රුදු වැහි වැටෙන
බොල් හීන ඉකිබිඳින
තවත් දවසක් ඇවිත්
මගේ ලොවට හිරු නොඑන
මුදු කසුන් රිවි කිරණ
ළඟට වී සිත සිඹින
සිහිනයක දිනක් වෙයි
කඳුළු දිය නෙත සිඳෙන

වැලි මාළිගා

බිඳෙන් බිඳ නුඹ ගෙනත්
මගේ හිතට ගොඩගහන
මේ සිනා ළවැලි ගෙන
මාළිගා තනමි මම
සයුරු තෙර කළඹමින්
රුදුරු රළ නැඟෙන ඉම
නොතනන්න මාළිගා
උගෙනගමි ඉතින් මම 

නුඹ දුර නැත

දුර අහසක දුල සඳවත
සිප ගනු කිසි දින හිමි නැත
දැන දැන සඳ රැස් සයුරත
කිමිදී හද මල විකසිත

සඳ රුව දැක විල් තල මත
නුඹ දුර නැත, පවසයි සිත
විල් දිය රැළි නිති සසලිත
නෙත ඉනු කඳුළැලි සඟවත

as if you were nearby

to lurk in my memories
to hide in my sighs
you are just as so stubborn
as if you were nearby...
to touch my dreams with wonder
to fill my world with smiles
you are just as so lovely
as if you were nearby...
to brush away the hurt
and to make life seem worthwhile
you are just as so special
as if you were nearby...

කැලෑ මල්

දස අතම පැහැය කර
ළපටි තණපත් අතර
කැලෑ මල් දිදුල දෙන
වසන්තය ඇවිත් ඇත
අරුණ සමඟින් පිපෙන
අඳුර හා සැඟව යන
ඒ සොඳුරු හැම මලක
සිහිනයක් සැඟව ඇත

මේ කවි

කඳුළුයි මේ කවි
දෙනෙතින් නොවැටෙන

සෙනෙහස උතුරා
සිත ළඟ දැවටෙන..
නුඹේ නමින් නිති
හද තුල උපදින..

කඳුළුයි මේ කවි
දෙනෙතින් නොවැටෙන

මේඝ දූත

සීතල වැහි බිඳු
උණුසුම් කරනට
ඇසුරු සැණෙක
නුඹ ළඟට වෙලා..
මේකුළු අතරේ
දවටමි පැතුමක්
පා කර එවනට
නුඹව සොයා..

සිහිනෙක සුවඳක්

තරුවක් ගිලිහුණ
තැනකින් අහසේ
තරුවක හැඩයක් ඉතිරිවෙලා
කඳුළක් බොඳ වුණ
දවසක මනෙතේ
කඳුළක ලකුණක් ඉතිරිවෙලා
යුගයෙන් යුගයට
සුසුමින් සුසුමට
නුඹ මගේ හදවත ළඟට වෙලා
කඳුලැලි පිසිමින්
හසරැල් ගෙනෙමින්
සිහිනෙක සුවඳක් තිළිණ කළා

අමාවක

ආකහේ සළු මතින්
තරු ගඟම ගිලිහිලා
අමාවක මකන්නට
නුඹේ දෙනෙත් නැත දුලා

අඳුර මම හැඳිනුවෙමි
නුඹ එළිය දුන් නිසා
සිනහවක් සිඹින්නෙමි
නුඹේ මතකයෙන් ගෙනා

හෙටක නුඹ ළඟට වී
සිහිනයක දැවටිලා
නුඹේ නෙතු කැල්ම ළඟ
කඳුළු සඟවමි නොලා

....

සිත ගැඹර ඉකිබිඳින
මේ සුසුම් රැළි දහස
පාළුවම නම් නොවේද
ඉදින් නුඹ දුර ඈත...

නුඹ නොආ දා

නුඹ එනතෙක්
දෑත ගුලි කළ සුසුම් රැස
විසිරුවෙමි දස අත
මල් පොඩිති
ඉන් පිපෙනු ඇත

somewhere

somewhere down the rainbow
there is a special place
where I won’t have to be strong
just in case

 somewhere down the rainbow
that will be the place
where I can be in your arms
and be in peace

 somewhere down the rainbow
I wish there was a place
where I won’t say I miss you
as you’ll always be close

උඩවැඩියාවට

නුඹ මගෙන් දිවි ගෙවයි
නුඹ නිසා දිවි ගෙවමි

lost

සදාතන වස්සානයක් මැද
සීතලෙන් උණුසුමක් සෙව්වෙමි
දෙකොපුලෙහි කඳුලැලිත් මිදුනත්
වැසූ දෙනෙතින් හිරු දකින්නෙමි

දෙනෙත කඳුලැලි ඉතිරි වී නැත
කඳුළු සාගරයක් හෙලූවෙමි
දිවියේ සුවිසල් පතන් බිම් මැද
තවම සෙවනක් සොයා යන්නෙමි

සුළං අතටම ගසාගෙන ගිය
අතීතයේ සිතුවම් දකින්නෙමි
සිසිරයේ රුදු කුණාටුව මැද
මඟ හැරුණු මල් පියලි ඇහිඳිමි

කතර මැද

රළු ළවැලි දැවටුන
නිරුද කතරක් අසබඩ
පිපාසිත සිත මම
නුඹයි වට හිරිපොද රැස

මැණික් සේ දිදුලන
වැලි කැටිති මේ හැමතැන
සීරිලා හදවත
රුහිරෙන් අඳිමි සිතුවම

නුඹෙන් දුටු කෙම්බිම
මිරිඟු දිය වුව කම් නැත
තෙතක් නැති ලොව තුල
පතොක් මල වෙමි නුඹ ළඟ

...

පවනක්ව දැවටෙන්න
සිත තනිය දුරලන්න
ගීයක්ව මිමිනෙන්න
රහසින්ම ළඟ ඉන්න

නෙතු දෑලේ තනිවෙන්න
වරම් නැත ලංවෙන්න
දිදුල දෙන සඳ වැන්න
දුරින් ඉඳ හිනැහෙන්න

රටා

ඊයේ..
අද හා
මතුත්,
රටාවෙන්
පිටත
මම

අහඹු

නුඹ..
සින්නයට ගත්
අහඹු සිතුවිල්ල!

මගේ සුසුම

දෙනෙත තැවරුණ විඩා සිඳිනට
පුංචි සුසුමක් මගෙන් නුඹහට
ළඟට වී අතැඟිලි සිඹින්නට
ඉඩක් නැති දින සුසුම ගනු මැන

නේක හැඩ ඇති සුසුම් ළඟ ඇත
ලෝකයෙන් නිති මුවා කළ හැකි
නුඹ නමින් ඇති සුසුම් පමණක්
රහසේම සිත දෙකඩ කරවන

ජීවිතේ බර දරා වෙහෙසව
සිත් සතන් හිරිවැටුණ මොහොතක
දුරක සිට මා එවන සුසුමක්
නුඹට නිතරම තනි රකිනු ඇත

බැඳීම

හිරුට පෙම් කළ
සරුංගලයකි...
නූලකින්
ලෝකයට බැඳ ඇති

මායාව

හිමි වුනත් ළං නොවෙන
ළං උනත් හිමි නොවෙන
මායාව මෙයම වෙයි
ජීවිතය නම් කියන!!

සොයමි

පවන් රැල්ලක එතී
දඟ කරන් පාව යන
වරා මල් පියල්ලක
මගේ හදවත තබමි

හිස් අහස් කුස පුරා
දස අතම සැරි සරා
තුරු ලපළු මුදුන් වල
ගිමන් හරිමින් හිඳිමි

මගේ හදට හුරු සුවඳ
තව වරා මලක්‌ ළඟ
පෙති අතර සැතපිලා
සන්හිඳක් නිති සොයමි

උදෑසන

පිණි සිඹින මලක් ළඟ
නුඹේ සෙනෙහස තබමි..
උදා රැස් වළල්ලෙන්
දිදුලනා ලොව දකිමි..
වළා කැරළිති අතර
සැඟවෙනා රුව සොයමි..
සුළං රැල්ලක තබා
රහස් නුඹ වෙත එවමි..

සියවැන්න!

සමසක් පුරාවට
හද විල් තල මත
පිපි පියුම් අතරින
නුඹ නමින් සුපිපුණ
මෙයයි..
සිය වෙනි මහනිල..

කවි සිත් සිඳුණු හදකින්
කවි ගඟක් මවන්නට
එකව් දිය ලොව බෙදන්නට
නුඹ ළඟින් උන් බැවින
මෙකවි අස්වනු හැම
හිමිකරුත් නුඹමය!

අහිමි

කලාතුරකින් වුවද
නුඹ ගෙනෙන සතුට පොද
මගේ සිතට නුහුරු බව
ඉඳුරාම මම දනිමි
නුඹේ අත්ලත තබමි
ඉන් එකම සිනහවක්
මට අහිමි දෑතකට...
මට අහිමි සිනහවක්...

පහන

පහන් දැල්ලක් දකිමි
දිලි දිලී සසල වෙන
නිවෙන්නට තතනමින්
යළි යළිත් එළිය දෙන
අඳුරු තිරපට ඉරා
ලෝකයට දෙනෙත් දෙන
ඉන් තමා දැවෙන බව
දැන දැනත් නොනවතින

...

"රෑ ලියූ කඳුළු කවි
අරුණ හා වියැකුණිද"
නුඹේ හසරැල් ළඟදී
කඳුළු මැඬ සිනාසෙමි

නපුරු සිහිනයක් මැද
මංමුලා වී ගෙවන
මගේ දිවියේ රැය පමණි
නුඹට මම නොපවසමි

නොසැලෙමි!

රිදවා බලන්න...
නොසැලෙමි!

කඳුළු ගඟ

කොහේ හෝ ඈතකදී
වැටුණු පොඩි කඳුළකින්
මේ කුඩා දොළ පාර
පෙරදිනෙක මැවෙන්නැති

අතරමඟ හැම නෙතින්
උපන් කඳුලැලි අරන්
හෙමි හෙමින් කොඳුරමින්
මේ ලෙසට ඇදෙන්නැති

මඟ දිගට පය හැපෙන
දුක් කැබලි සිලුටු කොට
කඳුළු ගඟ ගැඹර මැද
සඟවලා තබන්නැති

කඳුළු බිඳු සිය දහක්
ලැගුම් ගත් සයුර ළඟ
මේ කඳුළු බර හෙලන
සිහිනයක් දකින්නැති

සිහින ගෙත්තම

මතකයට විසිකරන්නට නම්
හිත් නොදෙන මේ හාදු අහුරම
දෝතකට ගෙන කොපුල අද්දර
සඟවාගන්නම් රෑ පුරාවට...

කල්පයක් රැඳී අඳුර බිඳගෙන
කලා පිරි සඳ ලෙසින් පායන
නුඹේ සිනා වත ගෙත්තමක් වී
දකිමි මම හැම සිහින සළුවක...

....

සිනා සයුරක් අතර
කඳුළු බිඳුවක් රකිමි
කල්ප වැස්සට තෙමුණ
හදවතක් පිරිමදිමි

නොනිමි සීතලක් මැද
නිරතුරුව කල් ගෙවමි
ලෝකයට වහන් වී
කඳුළු කව් පද ලියමි

wishes

unbidden they arise
hiding in heartbeats...
whispering softly
of the sadness
of sweet longings...
vanishing into thin air
on the wings of
secret sighs..
wishes they are
“only if they came true!”...

නොලියනා කවි

කියන්..
නුඹ
දකිනවද...
මා
නොලියනා
කවිත්?

පෝදා කවිය

පෝදා ද වගක් නැති
මේ අඳුරු වැහි වළා
සඳේ රුව මකන්නට
හඬා වැටෙනා තරම්!!

සෙවනැල්ල

අත ළඟම සේ පෙනෙන
මායාව සිත දවන
නුඹයි සෙවනැලි දහස
ළඟ වුනත් ළඟ නොවන

එළිය සමගින් මැවෙන
අඳුර ළඟ සැඟව යන
නොපෙනුනත් ළඟින් ඉඳ
හිතට එබිකම් කරන

කිසිදිනක හිමි නොවන
කිසිදිනක වෙන් නොවන
තනිකමට තනි රකින
සෙවනැල්ල නුඹ සබඳ

සිත අරවින්ද

සිත් මලක පෙති සින්ද
කඳුළු නිති නෙත බින්ද
යුගයේ කටු කළලින්ද
වැසුණි සිත අරවින්ද

දහක් මුදු වදනින්ද
සිහින සුව පහසින්ද
නුඹ ළඟම සුව වින්ද
පිපුණි සිත අරවින්ද

plum blossoms

නූපන්න වසන්තෙට
ඇඟිලි ගනිමින් තුටින්
හිම පියලි පිස හමන
සුළං ඉවසා සිතින්
පොකුරකට තුරුළු වී
මුදු රහස් කොඳුරමින්
ප්ලම් කුසුම් පිපී ඇත
හෙටක අරුමය අරන්

හිරු..සඳු

රැයක් පිපෙයි මට
නුඹ හිරු ළඟ තව
සුසුමක් සඳු අත
කෙසේ එවන්නද?

ලෝකය නවතින
හිරු සඳු සැඟවෙන
දිනයක් එයි මතු..
පැතුම් පතන්නද?

මුතුහර

නුඹ මගේ නෙත කඳුල
සිනාසෙද්දී වැටෙන
සොඳුරු හසරැල්ල නුඹ
කඳුළු අතරින් පිපෙන
කඳුළු මුතු සිනා මිණි
එකින් එක නුඹ ගෙනෙන
මුතුහරක රඳන්නෙමි
හදෙහි සඟවා තබන

පියඹමි!

නුඹ ඇඟිලි තුඩු අග හිඳ
විදාලමි පියාපත්
නිදහසේ සරන්නට
මායා ලොවක් තුල

නුඹේ සිනා

සිනා හිඟ සීත කල
තොසින් කල් අරිනු වස්
නුඹේ සිනා එකින් එක
හදට එක්තැන් කරමි..
කඳුළු මේ කුළු පිරුණු
අඳුරු සීතල දිනක
ඒ සිනා ගෙන තවා
හදම උණුසුම් කරමි...

බඹරින්ද

රොන් සුණුද මකරන්ද
මල්මී ද රස වින්ද
මලක බඹසර බින්ද
මමයි සකි, බඹරින්ද

මා පෙමට ලොබ බැන්ද
හැම මලට පවසම්ද
ලොව දසත සිත් බින්ද
මමයි සකි, බඹරින්ද

අතරමං

මුහුදටත් හිමි නැතිලු
පුලිනයේ රැඳුණු පසු..
වෙරළටත් හිමි නැතිලු
සයුරතෙන් මිදුණු පසු..
පැහැය වියැකී මැකෙන
ටිකෙන් ටික මිය ඇදෙන
සිප්පි කටුවක් බලන්
හීන අමතක කරන..

සිහිනයක රැවටිල්ල

ඉහ හැරුණු අත දුවන
ඉබාගත සිතුවිල්ල
නුඹ ළඟම නතර වී
කිමද මේ කැළඹීල්ල
හීතලම කඳුළු බිඳු
ඔය රස්නේ අත් දෙකෙන්
පිහිනවා සේ දැනෙයි…
සිහිනයක රැවටිල්ල!

කගපත

හදවත
පිරිමැදි
කගපත,
සෙනෙහස!

කොහේ හෝ

ඇහැළ මල් පියවිලි
විමන් සැරසූ මේ බිම
සිනහ හා කඳුළුද
දොරේ ගලනා මේ බිම
මගේ කුඩා හීනද
කොහේ හෝ මිහිදන්ව ඇත තව ..

නුඹ මා ළඟම...

හිමිකම් නොකියමී ගණ නිල් නුබ තලට
දේදුනු සේම නිලි වැසි පුරුදුයි හදට
මන්දාරම එබෙන කළුවර රුදු රැයෙක
තවමත් පෙම් බඳිමි අත දිගු නැති නුබට

වැහි පොද විලස හිමි නැති අහසින් වැටෙන
සුළඟක් විලස මේ කුළු කලඹන දසත
පැහැයක් විලස පෙරඹර බොඳවී පෙනෙන
මම නුඹ දකිමි හැම තැන...නුඹ මා ළඟම!

සිනාසී..

මේ සුසුම බර වැඩියි
නොහෙලාම සිනාසෙමි
මේ කඳුළු නෙත දවයි
බොඳ නෙතින් බලා ඉමි
සිතන්නට වරම් නැති
සිතුවිල්ල අතරමැද
කිසිත් නොවූ විරූ සේ
සිනාසී දිවි ගෙවමි

පෙණ බුබුල

රැගෙන යනු මැන මා ද
සැහැල්ලුව දිදුල දෙන
නුඹ අයිති ලෝකයට..
එකම එක මොහොතකින්
බිඳී යන ලෝකයට.. !!

සුබ නිමිති

ගනඳුරට තනි රකින
කවි සිතම නිදි වරණ
ඉතින් මේ රෑ පුරා
සොඳුරු කවි වැල් ගෙතෙන

ලොව එළිය දෙන අරුණ
රන් කිරණ දැක නිතින
සුබ නිමිති සොය සොයා
නුඹ ළඟට සිත ඇදෙන

එකම අහසක් යටදි

බොහෝ දුර ඈත සිට
සිත ළඟම දැවටිලා
දෙතොලගට නුඹ ගේන
සොඳුරුතම හසරැල්ල
එකම අහසක් යටදි
මුණගැහෙන හෙට දිනෙක
නුඹේ නෙතු ගැටුණු විට
දහක් දේ පවසාවි...
නමුත් මා ගොළු වේවි...

....

අද නුඹට
නොදුන් හාදුව
බෝ දුකෙන්
අත්ල මත තබා
උතුරු සුළඟේ
පාකර එවමි..
මතක ඇතිව
අහුලා ගන්න

පාලුවට තනි රකිමි

කුණාටුව උමතු වූ
වස්සාන ඉසිඹුවක..
කවුළු දොර එපිට රූ
බොඳව ගිය නිමේෂෙක..
උණුසුම් වූ කුටිය තුළ
පාලුවට තනි රකිමි..
හදේ පිරි මේ සීත
කොහෙන්දැයි ගතු සොයමි..

.....

දහවලද රැය පුරා
දෙනෙත් නොවසා තියා
සිහින දුටුවෙමි නිතින
හදේ සෙවනැලි මවා

රුදුරු ගනඳුර ඉරා
නුඹේ දෙනෙත් දැල්විලා
හද කුටිය එකලු විය
දහක් එළි සේ දුලා

මෙතෙක් ආ මඟ පුරා
කඳුළු සලකුණු බලා
පෙරඹරෙහි නුඹ පිපී
නැකත් තරුවක් වෙලා

ළඟ ඉන්න...

දස දහක් සිනා රැළි
මුව මුවඟ සරසන්න...
සුවහසක් කතා පොඩි
නුඹේ කනට කොඳුරන්න...
උණුහුමට තුරුළු වී
සුසුම් රැළි සඟවන්න...
එළඹෙනා දිනක් වෙද
නුඹ මගේ ළඟ ඉන්න...

බිම්මල

වළ දැමූ අතීතෙක
දිරා ගිය හීනයක
පිපුණු බිම්මලක් වෙමි
හිරු සමඟ සිනාසෙන

කඳුළු ලකුණු

මෙතෙක් කල් මා
දෑත මිටි කර
සඟවා සිටියේ
සතුට, සිතුවෙමි
දෑත දිගහැර
බැලූ සඳ අද
තනිවූ කඳුලක
ලකුණු දුටුවෙමි

කවි උල්පත

කවි උල්පත් සිඳුන සිතක
හේබා ගොස් දැවුණු හදක
නුඹ ඇවිදින් රැඳුණු දිනෙක
සඳුන් සුවඳ දැනුණි සැණෙක

දිය රැළි සේම කවි පදවැල් ගලන දින
හසරැලි තොල'ග නිරතුරුවම රැඳෙන දින
සිහිනය අද්දරක නුඹ තනි රකින දින
එදිනයි ලොවම සොඳුරුයි මට දැනෙන දින

සිසිරයේ මල් කැකුළු

සීත සුළඟට බියව සසලව
පත් හැලුණු මේ කටුක අතු අග
ලොවට රහසින් කැකුළු මල් පොඩි
පිපෙන්නට වෙර දරන තාලය!

කලාතුරකින් එබෙන හිරු ඉරි
වෙතට මුළු හදවතින් පෙම් බැඳ
මොහොතකට අමතක කළා වද
තවම සිසිරය දුරුව නැති වග..?

....

නෙතු රිදෙන දුරක සිට
නුඹ එවන සුසුමකට
නෙතු පොඟන කඳුලකට
පෙම් බඳිමි හැමදාම...

ඉදින් මේ කැළඹීල්ල
සැනසිල්ල, ලතැවිල්ල
සිත සොයන නැළවිල්ල
සොඳුරු වෙයි හැමදාම...

කවි ඔරුව

අකුරු අමුණා කවි ගොතන්
පිරූ පත්ඉරු නුඹ නමින්
තනා ඔරුවක්
පා කලෙමි මම...
මහා වැස්සේ සැඟවියන්!!

Pretend

I can pretend to be strong
as long as you don’t know I cry...
I can pretend not to care
as long as you are not holding me close..
I can pretend it is so easy
as long as you never see the effort...
I can pretend you are mine
as long as dreams exist…

නොහඬමි

නුඹ ළයේ හිස හොවා
ගෙවන මේ තත්පරය
කඳුලකට ඉඩ නොදී
සුසුමකට ලං නොවී
නෙතු පියා නිසල වෙමි
එකම එක අසුරු සැන
කල්පයක් වන තුරුම...
ලෝකයම අප නිසා
නවතිනා දින තුරුම...

....

නුඹේ දයාබර බවම
දෝතකට අරගන්න
හදවතේ සඟවන්න
නිරතුරුව සිතේ මට...

රැය පුරා නිදි වරණ
ඉහ ළඟම තනි රකින
ඒ දයාබර බවම
අරුමයකි මගේ හිතට...

තරු වැස්ස

අර බලන් අහස තල
දිදුල දෙන තරු වැස්ස
දෙව් විමන් පිස වැටෙන
අසංකේය තරු පන්ති...
තුඩින් තුඩ නොකිව් පද
මුවින් මුව නොගැයූ ගී
තරු වෙලා අහස් ගැබ
පතිත වේ පොලෝ වෙත...
අහුලලා මේ වැටෙන
තාරකා පියලි හැම
ලොව අහිමි හැම පෙමට
මවන්නම් සමරුවක්..!

ක්ෂිතිජය, නුඹ-මම

අහස සිඳු සේ
බැඳී ඇත අප
ක්ෂිතිජ රේඛාවේ...
ලොවට මිරිඟුව
ලෙසින් පෙනුනද
එයයි අප සෙනෙහේ...
දෑත දිගු කර
අහස් කුස වෙත
සිඳු හඬයි රහසේ...
සයුරු රළ සිඹ
අහස සසැලෙයි
මන්මත්ව පහසේ ...

සඳ එළිය නුඹ

රැයේ තුන්යම පුරා
නිදි නොමැති නෙතු අරා
සඳ කිනිති සල සලා
සඳ එළිය නුඹ වෙලා ...

ඉතින් මට නිදියන්න
සඳ පහන හකුලන්න
නුඹේ වුවන දැකගන්න
හීනයක් වී එන්න...

unseen love

නිසල තුරු පෙළ සැලූ පවනකි
දිවා අහසක මැවුණු තරුවකි
දහස් හඬ මැද ඇසුණු සුසුමකි
හදේ බිතු මත ඇඳුණු පැතුමකි

විලක ගැඹරක සැඟවී නෙළුමකි
අහස් තල මත තැවරී පැහැයකි
සියොත් රාවෙක සියුම් තනුවකි
අතීතෙන් එන මතක සුවඳකි

casablanca

කියනු මැන මට
ලොවම පීරා
කිමද මා ළඟ
නතර වූයේ..
සිනහ සඳ කැන්
දෝතටම ගෙන
මසිත් කොඳ පෙළ
පිබිදවූයේ..
හදේ ඇවිලෙන
තැවුල් සිඹ සිඹ
ඔසුම තවරා
සිසිලලූවේ ...
ජීවිතේ තව
එක් වතාවක්
සිනහ ගෙනෙනා
වරම වූයේ..

දුටුවෙමි

මසිත් පතුළත අතගා
නුඹ සොයා ගත් මුතු කැට
නුඹ දෑස ගැඹරේම
දිදුලනා හැටි දුටුවෙමි...
මගේ සුසුමක දවටා
නුඹට දුන් පළමු හාදුව
නුඹේ සිත අද්දර
සසැලෙනා හැටි දුටුවෙමි...
සසර මංපෙත අවුරා
ඇඳෙන වියැකෙන රූ මෙන්
දෑඟිලි බැඳුණු සලකුණු
කඳුළු අතරින් දුටුවෙමි...

....

සසල හැම ඇසිපියක් ගානේ
බිඳෙන හැම සුසුම් රැළි ගානේ
ඔබ දැවටී මගේ සිතුම් මානේ
සිනා ඇතිරුවා මිරිඟු හීනේ

වැහි

බොඳ කරන් මඩ කඩිති

යළි යළිත් වහින වැහි..

මල් කැකුළු අතු අගින්

බිමට ඇද දමන වැහි..

කළු වළා පොඟවමින්

අසනි දී හඬන වැහි ..

කඳු වළල්ලෙන් එපිට

පාවෙලා යන්න වැහි..!!

නුඹයි!

නොගැයූ හැම ගීයකම සිහින් තනු රැස නුඹයි
නොපිපි හැම කඩුපුලක මතක සුසුවඳ නුඹයි
නොසිඳි හැම උල්පතක සසල දිය රැළි නුඹයි
නොවිඳි හැම හීනයක සොඳුරු ඇරඹුම නුඹයි

සුපැතුම

නුඹ නළල සිඹ
පතන්නෙමි මම
සුභම දවසක
සුභම පැතුමක්...
දුරක සිටියත්
සිත ළඟයි මා
රැගෙන නුඹහට
හාදු අහුරක්...
අදත් හෙට හා
එළැඹි හැම දින
රැඳේවා සිත
නොනිම් සතුටක්...
සිහින සිතුවම්
දෑස අද්දර
මැවී ඉටුවන
සොඳුරු යුගයක්...
ඉතින් සුපතමි
සුභම දවසක්..!
සිතුම් ඉටුවන
සුභම වසරක්..! :*

සුළඟයි නුඹ මට

ලොවටම රහසින්
සියොළඟ දැවටෙන..
කෙහෙරැළි අතරින්
අතැඟිලි දුවවන..
සීතල හාදුම
මුව මත සතපන..
ඇසුරු සැනින් යළි
සැඟවී නොපෙනෙන..
සුරතල් වී
මා තුරුලෙහි සැතපෙන..
විටෙකදී රුදුරුව
සිතිවිලි කළඹන..
හද ගිම් සනහන
සුසුමක් ගෙන එන
දෑසට නොපෙනෙන
සුළඟයි නුඹ මට ..

නොදකින තරුව

මේ
මහා ගගනත
සැවොම නෙත ගැටෙන
කිසිකෙනෙක් නොදකින
හිමිහිට එළිය දෙන
තරු කැටය
වෙමි
මම

පලුදු හද

පලුදු වී දැදුරු වී
අතරමඟ බිම වැටී
තිබූ මගේ අඳුරු හද
නුඹේ දෝතට රැගෙන
සීරුවෙන් පිසදමා
කඳුළකින් නහවලා
දුක් සුසුම් දුරැරලා
ලෙහි හොවා සැතපුවා
ඒ බිඳුණු හදින් නැඟී
බිඳිති හසරැල් සමඟ
සිහින් රිද්මය යළිත්
ඇසෙන්නෙ ද නුඹට දැන්?

....

කවියක් වෙලා හද පතුලෙහි උපදින්න
හෙමි හෙමිහිට නුඹ කනටම කොඳුරන්න
සෙවනැල්ලක්ව සිත් පව්වෙහි දැවටෙන්න
බෝ දුර ඉඳන් මගේ සිත සනසාගන්න

I cry..

I cry for all things

that are so special
since you came into my life...
I cry for all things
that never will be the same
even if you leave me...
I cry for finding completeness
in two separate worlds
never to be one...
and I cry for having to let go
when I so want to hold
hold so tightly
close to my heart…

වසත් සිහිනය

මේඝ වැහි වළා මැද
හිරු මුවා වූ දිනෙක
කිළිපොලන සුළං රැළි
ගතම දැවටෙන දිනෙක
සතර අත මල් පිපෙන
වසත් සිහිනය දකිමි
ලදළු රැඳි තුරු සෙවන
මතකයෙන් සැරිසරමි

පාළුව

නුඹ නැතිව සිත පතුල
විදුලිලන පාළුවට
හුරුවෙන්නේ කෙලෙසකද
කියාදෙනු මැන මෙමට
ජීවිතය පුරාවට
නුඹ නොසිටි බව ළඟක
අදහගනු නොහැක මට
වැරදුනේ කොහිද මඟ?...

දේදුනු

මන්මත් කරන් පැහැ නෙක
එකට කැලතුණු දේදුනු
එකක් නොව දෙකක්ම!
පායලා අර ගගනත..

සිත් කඳුළු වැස්සේ
ලොව දකින රිවි හසරැල්
අතරමැද පෑයූ
දේදුනු සේයි නුඹ මට...

වරම් නැති

දෑත අතරින් ගිලිහි
සුළං රැළි ලුහු බඳිමි
ඈත උයනක සුපිපි
මල් සුවඳ සිප ගනිමි
පියවි ලොව හැමතැනම
සිහින සිතුවම් දකිමි
හෙලන්නට වරම් නැති
කඳුළු බිඳුවක් හෙලමි

කිරිල්ලිය

ඉක්මණින් අඳුරු වෙන
මේ සීත සෘතුවේ
සිහින් තටු පුම්බගෙන
කවුළු දොර ලඟට වී
...කවුළුවේ උණුහුමට
පෙමින් බැඳි කිරිල්ලිය...!

සසල ගීතය

නුඹේ ගෙල වට දෑත පටලා
නෙතඟ බැල්මෙහි සිරව සිටි'යුරු
පැටලිලා දැවටිලා සිත තුළ
සැබෑවත් සිහිනයත් මුහු වී

අප වටා හා අපව වෙන්කර
බැඳී ඇති මේ පවුරු පදනම්
නුඹේ උණුසුම් හුස්ම අබියස
වියැකුණා මුළු ලොවත් එක්කම

එකම හඬකින් රිද්ම නංවන
දෙහදකින් නැඟි සසල ගීතය
අපට පමණක් ඇසෙන මොහොතක
තවත් දැවටෙමි සිතින් නුඹ වෙත

සසර හුරු සුසුම

සිනා අහුරක් රැගෙන මඟ බලයි
කොපුල සිඹ කඳුළු බිඳු පිස දමයි
සෙනෙහසින් සිත ලඟම තනි රකියි
සසර හුරු සුසුම් රැල්ලක් දැනෙයි

කවි මල

හිස්ම හිස් වූ හිතෙන්
කවියක් උපදින්න
නුඹ දුන්නු හාදුව
නතරවී සිත ගැඹර
පීදුනා කවි මලක්!

කදෝපැණි එළිය

එකම එක මොහොතකට දුවඇවිත්
හිත කොනක හාදුවක් තවරාන
යළිත් ආ සැනින් මේ සැඟව යන
කදෝපැණි නුඹයි කළුවර සිතට..!

එන්න මා හා...

එන්න මා හා
දෑත පටලා
මේ පාළු මංපෙත
පියමනින්නට
ඇසක් නොගැටෙන
හඬක් නොඇසෙන
මෙමඟ දිගටම
සිනා අතුරමු
ඊයේ අද නැති
හෙටක් නුපදින
සොඳුරු ලොවකට
මෙයයි මාවත
සිතුම් එක්කර
සිහිනයේ ඉම
තැනූ ලොව වෙත
එන්න යමු අපි!

අපි

නොලැබුන ඊයෙත්
නොලැබෙන හෙටත්
අතරමැද ඉසිඹුවක
දින දින බැගින්
සිනා මල් අහුලන
අපි !!

Rhythm of your heartbeat

I would love to feel your pulse

under my lips....
telling me the sure rhythm
of your heartbeat
...the rhythm
that sometimes feels
so close to my own…
just like my own…

උණුසුම

හාත්පස සීතල
දුරැර දැවටෙන
නුඹේ වදන්වල
උණුසුම!!

නෙතු දිවෙන මානේ

මීදුම් සේල පටලා
උණුහුමට නිදන කඳු වැටි
හාත්පස හැමතැනම
නෙතු දිවෙන මානේ
සවන පාරන නිහඬ බව මයි
දෙනෙත රිදවන නිසල බව මයි
වළාකුල් සේම බරවූ
පාළු සිතකට දැනුනේ

මඟකදී ඇසුණු ගීය

සසලිත වැහි බිඳු අතර

නොනවතින රිය පෙළ මැද
තනිවූ මට...
ඇසුණු සඳ
ඔබ ලබැඳි ගීයක්
දැනුනි දුරක සිටියත්
උණුසුම්ම හාදුවක් !!

කවි නිමිත්ත!!

මසිත පැටලුණු
සහස් සිතිවිලි
අතර සෙව්වෙමි
කවි නිමිත්තක්..
නුඹේ හසරැල්
කතා, දඟකම්
විසිරිලා මේ
සිත පුරාවට..

නුඹයි මාගේ
කවි නිමිත්තම!!

පැහැය !

කළු සුදු

දිවියට
පැහැය
එක් කළ
නුඹ!

....

නොලැබෙන දේ ගැන
නොවැටුණු කඳුළු
නොලියූ කවි
සිරවී සිතේ
නොසිතු ලෙස

කඳුළු මල්

නුඹ නොආ
මඟ දිගට
පිපී අර
කඳුළු මල්!!

!!...

දුකක් සිත තුල උපන් හැම විට
නුඹ ගැනම හිත හිතා උන් මට
නුඹ නිසා දුක හිතුනු දිනයක
මිරිඟුවක ඇති අරුම සිහිවිය

හේමන්තය

හීගෝතු නංවමින්
හේමන්තයක් ඇවිත්
තුරු විමන් පාළු වී
සුළං රුදු ලෙස සරත්
එකම එක ඉපල්ලක
කහ ගැහුණු පත් අහුර
යා යුතුවූ මං නොදැන
තනිවෙලා ඉකි බිඳිත්

ඇසේවි...

සිතට උහුලනු නොහී
තනිකමක් දැනුනු විට...
ජිවිතයේ විඩාවෙන්
ගතම සසලිත දිනක...
අසනු මැන හෙමිහෙමින්
කනට කොඳුරන හඬක්...
හීනයක් අද්දරින්
මුමුණනා මුදු හඬක්...
මෙලොව කොයි තැනක හෝ
එකම එක හදක්වත්
උමතුවෙන් මෙන් සැලී
නුඹට පෙම් කළ බවක්...
නුඹ නිසා ලෝකයක්
එකලු වී ඇති බවක්...

නිල් නෙළුම

සිහිගිරි පාමුල
පිපි නිල් නෙළුම සේ
හැමදාම ඉන්නම්

දුර ඉඳන් දකිමි
ලං විය නොහැකි...

පහන් තරුව

අහඹු ලෙස පායා අවරගිර
නොනිවී නොසැලී දිලෙන
මටම පමණක් මඟ කියන
පහන් තරුවයි, නුඹ මට

නුඹ වෙතම දෑස දල්වා
නුඹ වෙත සිතම රඳවා
මඟ නොමඟ කිසිත් නොඅසා
පැතුමක් පතමි නුඹ ගැන

ළඟ සිටියානම්

අනෝරා වැසි මැද

වත සුසුමක් සතපන්න
අනේ නුඹ ළඟ සිටියානම් …
නොකියූ දහසක් රහස්
කනට කොඳුරා කියන්න
අනේ නුඹ ළඟ සිටියානම්…
විදුලිලන මන්දාරමේ
සීතලක් නොදැනෙන්න
අනේ නුඹ ළඟ සිටියානම්…
ලොව තැවුල් මගහැර
සිහිනයක කිමිදෙන්න
අනේ නුඹ ළඟ සිටියානම් …

හීන?

හීන නොදකින නුඹත්
හීනම දකින මමත්
කෙසේද හමුවෙන්නේ
හීනෙන් වත්?

නොලැබූ

නොදොඩා වදනකුදු
ලියැවුන අකුරෙන්ම
සපැමිණ සීරුවෙන්
ලැගුම් ගෙන ම'හදේ
නොලබා බැල්මකුදු
සිතුම් සිය ගණනින්ම
පවසා දහක් දේ
ලැගුම් ගෙන ම'නෙතේ
නොලබා පහසකුදු
නොකියූ වදනින්ම
දවටලා සෙනෙහස
ලැගුම් ගෙන ම'සිතේ
නොලැබූ වරමක්ව
ජීවිතය පුරාවටම
කඳුළු බිඳුවක් වේවි
ලැගුම් ගෙන ම'ලොවේ 

අරුම!!

සිත් පව්ව

මත පතිතව

මුල් ඇදූ

අරුම නුඹ!!

නුඹ

රැය පුරා ලඟ ඇසෙන
සෙත් කවිය හිත නිවන
හදේ බිය දුරු කරන
තුන් සුතුර රැව් නැඟෙන

මගේ තිළිණය

අකීකරු කෙස් රොදෙහි

ඇඟිලි තුඩු පටලන්න…
සිනාසෙන නෙතු යුගේ
ගැඹුරටම කිමිදෙන්න…
දඟකාර මුව මඬලේ
හාදුවක් සතපන්න…
පපුතුරෙහි හිස හොවා
හදවතට කන් දෙන්න…
අප අතර ඇති වෙනස
කල්පයක් සේ දුරයි
හිමි නොවන උණුසුමට
මුළු සිතම ලොල් බඳී
හැඟීමෙන් පිරුණු මේ
අකීකරු සිතුම් රැස
දහස් ගව් දුරක සිට
නුඹට දෙන තිළිණයයි

කඳුළු කැට

එක එක හේතුවට වැටෙන
එක එක හැඩේ කඳුළු කැට
ජීවිතය පුරාවටම...
 

my little miracle

I remember the first time
I saw your little eyes...
staring straight into mine
As if u knew me
from the long journey
that we came together
with one beating heart

I remember the first time I held you
my darling little one
How I marveled at your perfectness
your round soft cheek
and the little curled toes

You are my miracle
my sweet little one
You made all things possible
You made all things certain
and with you I know
that the gift of life is sacred

කියනු මැන මට

සිතින් පමණක්
දෑත් පටලා
නොයුතු මාවත
පියමණින අප...
දෑත අතහැර
ම’හැර යන්නට
නුඹට සිතුනොත්
කියනු මැන මට
කිසිත් නොකියා
කිසිත් නොඅසා
නුඹට සමු දෙමි
නුඹේ ලොව වෙත
කඳුළු අහුරක්
දෑතේ ගුලි කර
සුසුම් රැල්ලක්
හදේ සිර කර
සිහිනෙකින් ගෑ
සඳුන් සුවඳක්
හදේ තවරා
නික්ම යන්නෙමි

නොකියූ කව

මට දැනෙන තරමට
නුඹට නොදැනෙන බව
දනිමි මම
මා කියන තරමටම
නුඹට නොකියවෙන බව
දනිමි මම
නොදැනු දේ නොකියන්න
නුඹ පරෙස්සම් බව
දනිමි මම
නොදැනුනත්
නොකිව්වත්
නුඹේ එක සිනහවක්
අගෙයි මට

almost

I can almost hear you
your soft crooning voice
and the strum of the guitar...
I can almost see you
your head bent
hair falling over your eyes...
I can almost touch you
you seem so close
so within reach
almost....
almost....
But not quite..

එදා - අද

එදා
ආදරෙන්
නුඹේ අත
පැළඳූ රන් මුදුව
අද
පුපුරු ගසන සලකුණකි
මා කොපුල මත
 

සුළඟ

නොඅසාම නොකියාම
හද තුළට පාව ආ
කිසි දාක හමු නොවූ
හුරුපුරුදු සුළං පොද...
සිනා දෝතක් ගෙනත්
සිත ළඟම සතපවා
හදේ රැඳි කඳුළු කැට
එකින් එක පිස දමා
ලොවම අමතක කරන
සුභ සිහින දවටනා
හිතමිතුරු සුළං පොද...
නොඅසාම නොකියාම
සුළං රැල්ලක් ලෙසම
යන්න නම් එපා යළි
ලෝකයම හිස් වේවි!

ඇරඹුම

සුන් වූ පැතුම් ළඟ

පැරදුනු විට ... ජීවිතය

හිරු මඬල ද ගිනිගෙන

අහක බැලුවා මතකයි

එහෙත්... නුඹ

ගිනිගත් ලොවක් මැද

කොහෙන්දෝ පාර අහගෙන

හීන් පවනැල්ලක් වී

මගේ ලඟ දැවටුනා

නුඹේ සිනා සිරිපොද ළඟ
මතකයට විසිකළ පැතුමන්
ලදල්ලක් සේ පීදී

සිත අග යළිත් ඉපදුනා...

ඉතින් හෙට දවසේත්

යළිත් අතුපතර විහිදන්න

හිරු මඬල හා හිනැහෙන්න

නුඹෙන් දිරි ලද්දෙමි

කවිය

පාලමකි යා කරන
ඊයෙත් අදත්
කඳුලත් සිනහවත්
අඳුරත් එළියත්
නුඹත් මමත්!!

නින්ද

නින්ද

දරු පැටව් නැති දා අගය නැති...

දරු පැටව් ඇති දා ලැබෙන්නේ නැති...

කඳුළු පින්කම

පුන් පෝ දින නුබ
රජ වෙයි ගනඳුර
පාළු දැනී සඳ
වෙහෙරේ ගසයි හිස
නාමල් පිපුනිද
සුවඳක් කොහි වෙද
රොන් සුණු මුවරද
සියතින් පෙති සිඳ
බෝ මැඬ පහනෙන්
විහිදෙයි අඳුරම
කඳුළු දියෙන් එය
දැල්වූ නිසාවද?
බුදු සමිඳුන් ළඟ
පා පියුමන් වැඳ
ගිනිගත් සිතකට
දියක් යදිමි මම

නුඹ

මේඝයක් සේ පාවෙලා විත්
සිරිපොදක් සේ විසිරිලා
වියළි කර්කශ පොළෝගැබ වෙත
නැවුම් සිසිලක් පැතිරුවා


සඳ රැසක් සේ පාවෙලා විත්
කොඳ කැකුළු පෙළ පුබුදලා
රැයේ ගණඳුර දුරැර රහසින්
සහන් එළියක් විහිදුවා


සුපැතුමක් සේ පාවෙලා විත්
කඳුලු අතරින් හිනැහිලා
ජීවිතේ ඉම සොයා යන්නට
අත්වැලක් වී නැවතුනා

කවි සිතට

කඳුළු කැට නිරතුරුව
දෑස් ළඟ නතර වුන
අතීතයේ කොයිතරම්
මිතුරුවීද කවිකම්...


නෙක සිහින සැබෑ වුන
සිනා තොල් අග පිපෙන
අද ඇයිද කවි සිතම
නිරුද කතරක් වුනේ?


මම සොයන කෙම් බිමත්
ඉසිඹුවත්, කවිසිතත්,
බලාඉමි එනතුරා
සිහිනයක් වෙලාවත්..